Ipakikita sa article na ito na si Ellen G. White ay isang 'health Reformer' daw pero kumakain pala ng karne at talaba (oyster). Dinaya niya ang mga Sabadista na akala nila sinusunod niya ang mga tuntunin sa kalusugan, pero ang totoo, busog na busog siya sa pagkain ng karne at talaba.
Ang pagpapaliwanag na okay lang kumain ng karne si Mrs. White dahil hindi naman siya perpekto (at hindi rin perpekto ang mga propeta sa Bibliya) ay hindi tama. Sinusubukan lang nitong paghaluin ang dalawang magkaibang bagay—ang 'mga pagkakamali sa asal' at ang 'mga pagkakamali sa paniniwala.' Tulad natin, lahat ng mga propeta ay nagkasala at nagkaroon ng mga pagkakamali sa kanilang pag-uugali. Si Ellen G. White ay nagkaroon pareho ng pagkakamali sa asal at sa paniniwala. Maliwanag na pumalpak si Mrs. White sa mga pamantayan ng Bibliya para sa isang propeta.
Ayon sa mga pangitain daw ni Ellen G. White, tinatanggihan ng Diyos ang mga kumakain ng karne at pinagbabawalan silang maging mga guro? At kasama daw sa mensahe ng ikatlong anghel ang pagrereform sa kalusugan (Rev. 14)
Ang mga sumusunod ay listahan ng mga panahon na kumain at hindi kumain ng karne si Ellen G. White, at ang kanyang mga kasinungalingan at paninira sa ibang mga taong kumakain ng karne.
Timeline of health reform:
1863—Ang Pangitain ni Ellen Tungkol sa Reporma sa Kalusugan
EGW: "Pero mula nang ipakita sa akin ng Panginoon noong Hunyo 1863 ang tungkol sa pagkain ng karne at kung paano ito nakakaapekto sa kalusugan, hindi na ako kumakain ng karne. Noong una, medyo nahirapan akong magustuhan ang tinapay, na dati ay hindi ko masyadong gusto. Pero dahil nagtiyaga ako, nagawa ko na ito. Halos isang taon na akong hindi kumakain ng karne. Sa loob ng mga anim na buwan, halos lahat ng tinapay sa aming mesa ay mga manipis na tinapay na walang lebadura, gawa sa buong trigo na giniling at tubig, at kaunting asin lang. Marami kaming kinakain na prutas at gulay. Walong buwan na akong kumakain ng dalawang beses lang sa isang araw." (Counsels on Diet and Foods, p. 482)
Sabi ni Ellen, ang layunin daw ng pangitain niya noong 1863 ay tungkol sa "pagkain ng karne at kung paano ito nakakaapekto sa kalusugan." Sa pangitaing ito noong 1863, hindi niya sinabi kung ano ang problema sa karne. Ipinakita lang niya kung paano siya hindi gumagamit ng karne sa kanyang pagkain.
1865—Ang Pangitain ni Ellen G. White Tungkol sa Reporma sa Kalusugan ay Naging Bahagi ng "Mensahe ng Ikatlong Anghel"
EGW: "Ipinakita sa akin na ang reporma sa kalusugan ay bahagi ng mensahe ng ikatlong anghel at konektado ito nang mahigpit dito, katulad lang ng braso at kamay sa katawan ng tao." —(Testimonies for the Church, p.486).
" At ang ibang anghel, ang pangatlo, ay sumunod sa kanila, na nagsasabi ng malakas na tinig, Kung ang sinoman ay sumasamba sa hayop at sa kaniyang larawan, at tumatanggap ng tanda sa kaniyang noo, o sa kaniyang kamay, Ay iinom din naman siya ng alak ng kagalitan ng Dios, na nahahandang walang halo sa inuman ng kaniyang kagalitan; at siya'y pahihirapan ng apoy at asupre sa harapan ng mga banal na anghel, at sa harapan ng Cordero:"(Apoc.14:9-10 Tagalog AB)
"Aking sinasaksihan sa bawa't taong nakikinig sa mga salita ng hula ng aklat na ito, Kung ang sinoman ay magdagdag sa mga ito, ay daragdagan siya ng Dios ng mga salot na nakasulat sa aklat na ito:" (Apoc. 22:18 Tagalog AB)
Idinagdag ni Ellen sa Apocalipsis 14 ang "reporma sa kalusugan." Parurusahan ng Diyos si Ellen G. White ng mga salot dahil sa kanyang kasalanan. Sa pamamagitan ng pagdaragdag ng kanyang pangitain tungkol sa reporma sa kalusugan sa mensahe ng ikatlong anghel, ang mga sumusuway sa reporma sa kalusugan (pagkain ng karne) ay sumusuway rin sa Diyos. Ang mga rebeldeng kumakain ng karne na ito ay isasama sa mga parurusahan dahil sa pagsamba sa halimaw at sa kanyang larawan. Dapat makatakot ang mga kumakain ng karne para sumunod sa mga utos ni Ellen G. White.
Hinahamon ko ang kahit sinong Sabadista na ipakita mula sa Apocalipsis 14 kung saan mababasa ang "reporma sa kalusugan" na konektado sa mensahe ng tatlong anghel. Masasagot kaya nila ito? For sure dedma na naman sila dyan.
1868—Hindi makakarating sa langit ang mga panalangin ninyo kung kumakain ng itlog, mantikilya, at karne ang mga anak ninyo!
EGW: "Naglalagay kayo sa inyong mesa ng mantikilya, itlog, at karne, at kumakain ang inyong mga anak nito. Pinapakain ninyo sila ng mismong mga bagay na magpapasigla sa kanilang masasamang hilig, at pagkatapos pupunta kayo sa simbahan at hihingi sa Diyos na pagpalain at iligtas ang inyong mga anak. Gaano kaya kataas ang inyong mga panalangin?" (Testimonies for the Church Vol. 2 p. 362)
Nakakamangha. Pagkalipas ng dalawampu't siyam na taon, ipinakita ng Diyos kay Ellen G. White na okay na palang pakainin ng itlog ang isang batang may sakit at "pukawin ang masasamang hilig." Wala rin palang saysay na ipanalangin ang batang ito dahil tatlong beses siyang kumakain ng itlog sa isang araw. Grabe!
EGW: "Napanaginipan kong inaalagaan ko ang isang batang mahina, at parang hindi gumagaling. Akala ko naroon din ang parehong doktor sa tabi ng kuna, at sinabi, 'Mayroon ba kayong alak sa bahay? Batihin ninyo ang isang hilaw na itlog at ipainom ninyo sa bata kasama ng katas ng ubas nang tatlong beses sa isang araw. Gagaan ang kanyang pakiramdam.'" (Letter 112a, 1897).
Sa Bibliya, kumakain ang bayan ng Diyos ng mantikilya, itlog at karne sa Lumang at Bagong Tipan. Dininig at sinagot ba ng Diyos ang kanilang mga panalangin? Oo naman. Talaga bang napukaw ang masasamang hilig ni Jesus at ng mga lingkod ng Diyos sa Bibliya nang kumain sila ng karne, itlog at mantikilya? Pero noong 1863, ibinunyag daw ng Diyos sa mga Sabadista ang maliit na lihim na ito!
Mas malaki ba ang tsansa ng isang vegetarian na hindi mapukaw ang kanyang masasamang hilig kaysa sa isang kumakain ng karne? Saan natin makikita sa Salita ng Diyos na ang mga pagkaing ito ay nakakasama at dahil sa pagkain nito ay hindi makakaakyat sa langit ang ating mga panalangin?
Sa paninira ni Ellen sa iba, sinisiraan niya rin ang kanyang sarili. Talagang napukaw siguro ang kanyang masasamang hilig nang kumain siya ng isda, karne ng usa, manok, pato at talaba. Hindi umaakyat sa langit ang kanyang mga panalangin dahil kumakain siya ng karne.
1870—Ang pagkain ng pabo o iba pang karne ay sumisira sa inyong panlasa.
EGW: "Ang mga paminsan-minsang lumilihis para pagbigyan ang kanilang panlasa sa pagkain ng pinatabang pabo o iba pang karne ay sumisira sa kanilang panlasa, at hindi sila ang dapat humatol sa mga benepisyo ng sistema ng reporma sa kalusugan. Kontrolado sila ng panlasa, hindi ng prinsipyo." (Counsels on Diet and Foods, p. 399).
Kapag hinihiling ninyo sa Diyos na pagpalain ang inyong pabo sa Thanksgiving Day, hilingin din ninyo sa kanya na pigilan kayong magkaroon ng sirang panlasa. Mga Sabadistang kumakain ng karne, talaga bang naniniwala kayong nasisira ang panlasa ninyo sa pagkain ng pabo?
Si Ellen ay hindi lang paminsan-minsan lumihis sa pagkain ng karne. Sa sarili niyang mga salita, malamang ay nagkaroon siya ng "sirang panlasa" na kontrolado "ng panlasa at hindi ng prinsipyo" dahil sa pagkain niya ng karne. Saan sa Bibliya sinasabi na ang pagkain ng karne ay sumisira sa panlasa?
Sa halip, sinasabi sa atin ng Diyos na maaari nating kainin ang anumang ipinagbibili sa palengke ng karne. Si Jesus ba at ang lahat ng tao sa Bibliya ay nagkaroon ng sirang panlasa dahil binigyan sila ng Diyos ng karne para kainin?
"Lahat ng ipinagbibili sa pamilihan ay kanin ninyo, at huwag kayong magsipagtanong ng anoman dahilan sa budhi."(1 Corinto 10:25 Tagalog AB)
1870—Itinanggi ni Ellen G. White na kumakain siya ng karne.
EGW: "Walang mantikilya o anumang uri ng karne ang inihahain sa aking mesa. Bihira rin kaming magkaroon ng cake." (Testimonies for the Church Vol. 2 p. 487)
1870—Ang mga taong kumakain ng karne at mantikilya ay lumalayo na sa pananampalataya.
EGW: "May isang pamilya na nangangailangan sana ng lahat ng magagandang dulot ng reporma sa pagkain, pero itong mismong mga taong ito ay lubusang lumayo na sa pananampalataya. Malaya silang gumamit ng karne at mantikilya at hindi rin nila lubusang tinalikuran ang mga pampalasa." (Testimonies for the Church Vol. 2 p.485).
Ang depinisyon ni Ellen sa isang tapat na tagapagtaguyod ng reporma sa kalusugan ay ang maaari siyang kumain ng karne kahit kailan niya gustuhin. Pero kapag ang iba ang gumawa nito, tinatawag niya silang lumayo na sa pananampalataya. Para sa akin, nakakamangha na hindi nakikita ng mga Kristiyanong naniniwala sa Bibliya na si Ellen G. White ay isang mapagpaimbabaw sa reporma sa kalusugan. At hindi lang iyon, kundi sinasalungat pa niya ang Bibliya.
1871—Araw-araw kumakain ng karne ng usa sina Ellen at James.
EGW: "Noong naroon kami sa Texas, at nanghihina na si Brother White, (si Sister White) ay araw-araw nakakakuha ng napakagandang karne ng usa para kainin, at lulutuin ito ng aking asawa, at uupo siya at sasabihing ‘O Ellen, ito talaga ang gusto ko!’ Hindi niya siya pinilit na kumain lang ng mga pagkaing may starch!" (1919 Bible Conference," p. 41).
EGW: "Noong umaga ng Pasko, sabay-sabay kaming nag-almusal—sina James Cornell; Florence at Clara, ang kanilang dalawang anak na babae; Brother at Sister Moore at ang kanilang tatlong anak; Sister Bahler at Etta, isang batang babae na nakatira sa kanila; at si Sister Daniells, ang aming tagaluto, si Father, at ako. Mayroon kaming isang-kapat na karne ng usa na niluto, at palaman. Malambot ito na parang manok. Lahat kami ay nasiyahan dito. Maraming karne ng usa sa palengke." (Isinulat noong Disyembre 26, 1878, mula sa Denison, Texas, para sa "Mahal naming Pamilya sa Battle Creek--Willie, Mary, Aunt Mary, Edith, Addie at May, at Brother at Sister Sawyer.") (Manuscript Releases, Volume Fourteen, p. 318. Letter 23, 1878).
Ang sarap talaga ng reporma sa kalusugan para kina Ellen at James dahil may karne silang usa.
1871—Pinapabanal ng Diyos ang mga tagapagtaguyod ng reporma sa kalusugan (mga vegetarian).
EGW: "Pinapayuhan ni apostol Pablo ang simbahan, 'Kaya nga, mga kapatid, ipinamamanhik ko sa inyo, alang-alang sa kahabagan ng Diyos, na inyong iharap ang inyong mga katawan na isang haing buhay, banal, nakalulugod sa Diyos, na siya ninyong makatuwirang paglilingkod.' Kung gayon, maaaring gawing di-banal ng mga tao ang kanilang katawan sa pamamagitan ng makasalanang pagpapakasawa. Kung di-banal, hindi sila karapat-dapat maging mga mananamba sa espiritu, at hindi sila karapat-dapat sa langit. Kung pahahalagahan ng tao ang liwanag na ibinibigay sa kanya ng Diyos sa awa Niya tungkol sa reporma sa kalusugan, maaari siyang pabanalin sa pamamagitan ng katotohanan, at ihanda para sa imortalidad. Ngunit kung babalewalain niya ang liwanag na iyon, at mamumuhay nang labag sa batas ng kalikasan, dapat niyang pagbayaran ang parusa." (Counsels on Diet and Foods, p. 70).
Binaluktot ni Ellen ang payo ni Pablo tungkol sa paghahandog ng ating mga katawan bilang isang haing buhay para isama ang kanyang mensahe ng "reporma sa kalusugan." Saan sa Bibliya sinasabi na para mapabanal ang isang tao, dapat niyang tanggapin ang reporma sa kalusugan? Ito ay kaligtasan sa pamamagitan ng gawa. Si Jesu-Kristo ang nagpapabanal sa atin, hindi ang "reporma sa kalusugan" ni Ellen G. White.
Kung nabubuhay si Pablo ngayon, hahatulan siya ni Ellen G. White na namumuhay nang labag sa batas ng kalikasan, may sirang panlasa, at hindi karapat-dapat tumayo para sa katotohanan, dahil kumakain ng karne si Pablo. Itanong natin sa mga Sabadista kung hindi pinabanal ng Diyos si Pablo!
1873—May ligaw na pato at usa sina Ellen at James para sa kanilang dinner (Okay lang kaya kung ganito ang dalhin sa potluck sa SDA church?)
EGW: "Umalis si Brother Glover sa kampo ngayon para kumuha ng mga kailangan. Nauubusan na kami ng pagkain. Ibinigay namin sa kanya ang pinakamahusay na makakaya namin para sa kanyang pagkain sa daan. Pinapunta namin siya agad kay Mr. Walling para kunin ang aming mga sulat. Isang binatang galing Nova Scotia ang dumating galing sa pangangaso. May dala siyang isang-kapat na usa. Naglakbay siya ng 20 milya bitbit ang usang ito sa kanyang likod. Ang natitirang bahagi ng usa ay iniwan niya sa gubat. Nakakita siya ng anim na elk pero hindi niya sinubukang barilin dahil alam niyang hindi niya ito kayang dalhin. Binigyan niya kami ng maliit na piraso ng karne, na ginawa naming sabaw. Binaril ni Willie ang isang pato na dumating sa oras ng pangangailangan, dahil mabilis nang nauubos ang aming mga pagkain." (Manuscript 11, 1873. Ellen G. White Estate, Washington, D.C. April 11, 1985 (Written in the Colorado mountains, diary entry for September 28, 1873).
1874—Tumigil na sina Ellen at James sa pagkain ng karne.
EGW sulat kay Willie White: "Mula nang dumating kami sa California, hindi na kami umiinom ng gatas, kumakain ng krema, mantikilya, asukal, at karne ng kahit anong uri ng iyong ama at ako. Mas malinaw ang aming pag-iisip at mas mabuti ang aming pakiramdam sa katawan. Namumuhay kami nang simple. Hindi kami makakasulat nang maayos kung hindi kami mamumuhay nang simple. Bumili ang iyong ama ng karne minsan para kay May noong siya'y may sakit, pero ni isang sentimos ay hindi na kami gumastos sa karne mula noon...("Manuscript Release #1128; Letter 12, 1874; Manuscript Release, Volume 14, p. 322.)
1876—Hindi alam ni Ellen G. White na ang isda ay karne.
EGW sulat sa kanyang asawang naglalakbay: “Wala kaming kahit katiting na karne sa bahay mula nang umalis ka at matagal pa bago ka umalis. Nakakain na kami ng salmon nang ilang beses. Medyo mahal nga lang ito.”(Letter 13, 1876, cited in MR, vol. 14, p. 336).
EGW: "Dalawang taon na ang nakalipas nang mapagtanto kong may panganib sa pagkain ng karne ng patay na hayop, at mula noon, hindi na talaga ako kumakain ng karne. Hindi na ito inihahain sa aking mesa. Kumakain ako ng isda kapag mayroon akong makukuha. Nakakakuha kami ng magagandang isda mula sa lawa ng tubig alat dito malapit. Hindi rin ako umiinom ng tsaa o kape. Dahil tinututulan ko ang mga ito, nararapat lang na isagawa ko ang alam kong pinakamabuti para sa kalusugan, at ang buong pamilya ko ay lubos na sumasang-ayon sa akin. Kaya mo nakikita, mahal kong pamangkin, na sinasabi ko sa iyo ang mga bagay kung ano talaga ang mga ito." (14 Manuscript Release 330)
1879—Ang almusal ni Ellen G. White ay sabaw na gawa sa baka.
EGW: "Nanatili ako sa itaas ng barko hanggang madilim, at pagkatapos ay pumasok ako sa silid, kung saan dahil sa pag-ugoy ng barko ay labis akong nahilo. Ito ay noong Lunes, at hindi ako nakabangon mula noon hanggang Huwebes ng umaga, isang beses lang akong nakainom ng kaunting sabaw ng baka at biskwit sa loob ng panahong iyon. Malakas ang hangin na sumasalungat sa amin mula San Francisco, at lahat kami ay natuwa nang, noong Huwebes ng umaga, nalagpasan namin ang buhanginan sa bukana ng ilog, at nakapasok kami sa maayos na ilog, iniwan ang maalon na dagat sa likod namin." (The Signs of the Times, July 18, 1878. T 4, p.289).
1880-- Si Ellen G. White ay nag-almusal ng sabaw ng manok
"Noong Huwebes ng umaga, kami ay bumangon mula sa aming mga higaan na sariwa dahil sa aming pagtulog. Nang mag-aalas otso, kumuha kami ng bahagi ng piniritong manok na ibinigay sa amin ng matrona ng sanatoryum, inilagay namin ito sa isang timbang na may dalawang litro, at inilagay sa kalan, kaya nagkaroon kami ng masarap at mainit na sabaw ng manok at nasiyahan sa aming almusal. Ang umaga ay napakalamig at ang mainit na pagkaing ito ay totoong nakakagana." (Ellen's (Letter 6a, 1880) to Her Sister Elizabeth, Manuscript Release, Volume Eleven, page 142, paragraph 3. Chapter Title: Geographical descriptions and travel in the Western U. S).
1880--Kinondena ni Ellen G. White ang isang kabataan sa Battle Creek dahil sa pagkain ng talaba(oyster).
EGW: "...KAPAG MAY INAALOK NA TALABA o iba pang mga pagpapakain, ikinahihiya niyang humiwalay at tanggihan ang alok..." (Testimonies for the Church Vol. 4 p. 435).
Pagkalipas ng dalawang taon, noong 1882, idinagdag din ni Ellen ang "ilang lata ng Talaba" sa kanyang listahan ng bibilhin.
1882—Ang pagkain ni Ellen na herring at talaba
"Minsan noong may sakit si Ellen White, sinabi ng kanyang anak na si W. C. White na hinikayat siyang uminom ng kaunting sabaw ng talaba para kumalma ang kanyang sikmura. Sinubukan niyang sumubo ng isa o dalawa, ngunit tumanggi na sa iba pa." (Arthur L. White, "Dietary Witness of the Ellen G. White Household," Unpublished Paper, Washington, D.C. (1978), p.15)
Gayunpaman, may ebidensya na sa isang punto sa kanyang buhay, malamang na nakakain si Ellen White ng ilang talaba.
Noong 1882, nang siya ay naninirahan sa Healdsburg, California, sumulat siya ng liham sa kanyang manugang na babae, si Mary Kelsey White, sa Oakland, kung saan kasama niya ang isang "listahan ng bibilhin" na mga bagay na dadalhin sa kanilang susunod na pagbisita sa bahay ni Mrs. White. Kabilang sa mga hiniling:
EGW: "Mary, kung makakakuha ka ng isang mahusay na kahon ng herring, iyong mga sariwa, pakiusap gawin mo. Itong mga huling nakuha ni Willie ay mapait at luma na. Kung makakabili ka ng mga lata, halimbawa, kalahating dosenang lata, ng magagandang kamatis, pakiusap gawin mo. Kakailanganin namin ang mga iyon. Kung makakakuha ka ng ilang lata ng magagandang talaba, kunin mo ang mga iyon." (Letter 16, 1882).
1888—Ang sinasabi ko ay siyang ginagawa ko.
EGW: "Hindi ako ang uri ng taong iba ang sinasabi at iba ang ginagawa. Hindi ko ipinapangaral sa aking mga nakikinig ang mga patakaran sa buhay para lamang sundin nila samantalang ako ay may sariling patakaran...." (Selected Messages Book 2, p. 302. Letter 12, 1888)
Ito ay isa sa maraming kabulaanang ipinahayag ni Ellen White. Nagtakda siya ng mga pagbubukod para sa kanyang sarili habang siya ay nagpipista sa karne at talaba ngunit hinahatulan naman ang iba sa pagkain ng karne.
1890—Ang mga naghihintay sa pagdating ng Panginoon ay hindi na kumakain ng karne.
EGW: "Sa mga naghihintay sa pagdating ng Panginoon, ang pagkain ng karne ay mawawala sa kalaunan: ang karne ay hindi na magiging bahagi ng kanilang pagkain." (Counsels on Diet and Foods, p. 380).
Kung ang Biblia lamang ang ating gabay sa pananampalataya, Saang talata kay sa Banal na Aklat, mababasa na ang mga naghihintay sa pagbabalik ng Panginoon ay dapat kumain lamang ng gulay? Ang lahat ba ng mga Kristiyano sa buong daigdig na nabubuhay bago ang pagdating ni Jesus ay magiging mga vegetarians?
1891—Muling kumain si Ellen G. White ng talaba—pati na rin "duguan" na beefsteak at hipon.
Ang sumusunod ay isang liham ni Fannie Bolton, na kalihim ni Ellen G. White, kay Mrs. E. C. Slawson, tungkol sa isang pangyayaring naganap noong araw, noong 1891, nang si Fannie at si Ellen G. Whiteay naglayag patungong Australia.
Fannie Bolton: "...Ako ay, ika nga, 'dumaan sa butas ng karayom.' Ako ay naging Adventista sa Chicago sa ilalim ng pangangaral ni G. B. Starr, at naging lubhang masigasig sa tinatawag na 'Present Truth.' Tunay kong pinaniwalaan na ito ang katotohanan, ang buong katotohanan, at walang iba kundi ang katotohanan, at namuhay ayon sa mga patotoo nang buong katapatan, itinakwil ang karne, mantikilya, isda, ibon, at ang hapunan, naniniwalang gaya ng sinasabi ng 'Mga Patotoo,' 'Walang kumakain ng karne ang malilipat sa langit.' Ako ay tapat na tinuruan ni Eld. Starr na ang mga patotoo ay nagmula, kung ano sila, na isinulat mula sa Diyos... Ako ay tinuruan na ang mga talaba ay kasuklam-suklam sa paningin ng Diyos... Mayroon akong ilang magagandang pagkakataon para sa orihinal na pagsusulat noong panahong iyon na mas gusto ko sana; ngunit isinantabi ko ang lahat upang sumama sa 'propeta.'... Umalis ako upang sumama kay Sr. White noong mismong araw na ikakasal ang aking kapatid. Sa istasyon, wala si Sr. White kasama ang kanyang grupo, kaya hinanap siya ni Eld. Starr hanggang sa matagpuan niya ito sa likod ng isang tabing sa restawran na labis na nasisiyahan sa pagkain ng malalaking puting hilaw na talaba na may suka, paminta, at asin. Ako ay labis na nasindak sa hindi pagkakapare-parehong ito at natulala sa takot. Dali-dali akong pinalabas ni Eld. Starr at gumawa ng lahat ng uri ng dahilan at pagbibigay-katuwiran sa ginawa ni Sr. White; gayunpaman, patuloy kong iniisip sa aking puso, 'Ano ang ibig sabihin nito? Ano ang sinabi ng Diyos? Paano niya nagawang kainin ang mga kasuklam-suklam na ito?' Sa tren patungong California, pumasok si W. C. White sa tren na may dalang malaking makapal na hiwa ng duguan na beefsteak na nakalatag sa isang kayumangging papel at dinala niya ito sa buong tourist car sa kanyang sariling mga kamay. Si Sarah McEnterfer, na kasama ngayon ni Sr. White bilang kanyang tagapag-alaga, ang nagluto nito sa isang maliit na kalan de-gaas at lahat ay kumain nito maliban sa akin at kay Marian Davis na natuklasan ko kalaunan na mas siya ang may-akda ng mga librong sinasabing kay Sr. White kaysa sa kanya mismo. Ako ay nakasama ni Mrs. White sa loob ng pitong taon at kalahati na parang isang kaluluwa sa isang bato, dahil sa lahat ng uri ng hindi pagkakapare-pareho, kawalan ng katarungan, at panlilinlang. Nakita kong kumakain si Sr. White ng karne, manok, isda, ibon, hipon, mayamang cake, mga pie, atbp. Hindi ko na ito idedetalye ngunit sinabi sa akin ni Sr. Daniells na siya mismo ang nagluto ng karne para kay Sr. White sa kampuhan. Sinabi sa akin ni Eld. Horn na ang kanyang asawa ay gumawa rin ng parehong bagay. Sinabi sa akin ni Sr. Rousseau na ginawa rin niya ito. Mahal na Sister, isinulat ni Sr. White na kapag hindi tayo namumuhay ayon sa mga patotoo, binabawi natin ang mga ito. Pinawalang-bisa niya ang kanyang sariling mga pahayag."(Letter from Fannie Bolton to Mrs. E. C. Slawson, Dec. 30, 1914, as quoted in The Fannie Bolton story, pp. 107, 109).
G. B. Starr: Itinatanggi ang Pagkain ni EGW ng Talaba.
"Tungkol sa liham, o pahayag na sinasabing ginawa ni Miss Fannie Bolton…ang masasabi ko lamang ay itinuturing ko itong pinakakatawa-tawa, hindi makatotohanang kalokohan na aking nakita o nabasa tungkol sa ating mahal na Sister White. Ang pangyayaring iyon ay hindi kailanman nangyari. Hindi ko kailanman nakita ang iyong ina na kumain ng talaba o anumang uri ng karne sa isang restawran o sa kanyang sariling hapag. Ang pahayag ni Fannie Bolton na 'Hinanap ni Elder Starr hanggang sa matagpuan niya ito sa likod ng isang tabing sa restawran ng istasyon kung saan tila labis siyang nasisiyahan sa pagkain ng malalaking puting hilaw na talaba na may suka, paminta at asin,' ay isang kasinungalingan ng pinakamataas na uri. Hindi ko kailanman naranasan ang ganoong bagay at ito ay labis na katawa-tawa para paniwalaan ng sinumang nakakilala sa iyong ina. Siyempre alam mo kung gaano katotoo ang kuwento ng 'duguan na beefsteak' na nakalatag sa isang kayumangging papel, at dinala sa tourist car at niluto ni Miss McEnterfer. Hindi ko rin iyon pinaniniwalaan. Sa tingin ko ang buong liham na ito ay isinulat ni Fannie sa isa sa kanyang pinakawalang-isip na sandali…" (Letter from G. B. Starr to W. C. White, August 20, 1933, as quoted in The Fannie Bolton Story, p. 1).
Willie White: "Bilang tugon sa liham ni Elder G. B. Starr, inamin ni Willie White na kumain ng beefsteak ang kanyang ina ngunit maingat na hindi magkomento tungkol sa pagkain nito ng talaba. "Natutuwa ako sa iyong sinabi tungkol sa kakaibang kuwentong ikinuwento ni Fannie Bolton kung saan sinabi niyang nakita niya si Mrs. White na kumakain ng talaba… Tungkol sa kuwento ng beefsteak, sasabihin ko sa iyo sa ilang salita ang mga katotohanan… Nawalan ng gana si Sister White… Lumabas ako at bumili ng dalawa o tatlong libra ng beefsteak at ito ay niluto ni Sister McEnterfer sa isang kalan na de-alkohol, at karamihan sa mga miyembro na bumubuo sa grupo ni Sister White ay kumain nito. Sa loob ng maraming taon, ang pamilya White ay mga behetaryano, ngunit hindi mga teetotaler (hindi umiinom ng alak o kumakain ng karne). Nang bumili ako ng beefsteak… ito ay walong o siyam na taon bago nagpasya si Sister White noong panahon ng Melbourne campmeeting na maging teetotaler tungkol sa pagkain ng karne. Kapag nagkita tayo, ikukuwento ko sa iyo ang higit pa tungkol sa mga pagkakataon kung saan ang pamilya White ay kumain ng karne sa mahabang paglalakbay at sa mga ekspedisyon sa campmeeting… Itinuturing ko ang kuwento tungkol sa pagkain ni Sister White ng talaba sa isang restawran sa istasyon ng tren bilang isang walang batayang gawa-gawa…" (Letter From W. C. White to G. B. Starr, Aug. 24, 1933, as quoted in The Fannie Bolton Story', p. 119).
Nagsinungaling si Starr tungkol sa pagkain ni Ellen G. White ng beefsteak, kaya bakit hindi siya magsisinungaling tungkol sa pagkain ni Ellen G. White ng talaba? Hindi kailanman itinanggi ni Ellen G. White ang kuwento ni Fannie Bolton at hindi rin ni Sara McEnterfer na naroroon.
1894—Tinalikuran na ni EGW ang karne—Inabot siya mula 1863 hanggang 1894, 31 taon, para maging vegetarian.
EGW: "Simula noong kamp-miting sa Brighton, tuluyan ko nang inalis ang karne sa aking hapag. Nauunawaan na, maging ako'y nasa bahay o sa ibang bansa, walang anumang uri nito ang gagamitin ng aking pamilya, o ihahain sa aking hapag. Nagkaroon ako ng ilang pagpapakita sa aking isipan sa gabi tungkol sa paksang ito kaya nararamdaman kong tama ang ginawa kong pag-alis ng karne sa aking hapag. Nais kong baguhin ang pangungusap sa pamamagitan ng pagpapalit ng 'hindi'—'Gayunpaman, hindi ko ituturo na ang karne ay dapat na tuluyang itakwil ng lahat'—halimbawa, ng mga naghihingalo dahil sa tuberkulosis." (1894: Spalding and Magan Collection, p. 81, paragraph 1).
Tumigil si Ellen G. White sa pagkain ng karne hindi dahil sa mga pangitain mula sa Diyos tungkol sa reporma sa kalusugan, kundi dahil sa isang babaeng Katoliko na lumuhod sa kanyang paanan.
"Mayroon akong malaking pamilya na kadalasang umaabot sa labing-anim na miyembro. Sa pamilyang ito ay may mga kalalakihang nagbubungkal ng lupa at nagtotroso. Ang mga taong ito ay may matinding pisikal na gawain, subalit ni katiting na karne ng hayop ay hindi inilalagay sa aming hapag-kainan. Ang karne ay hindi namin ginagamit mula pa noong kamp-miting sa Brighton (na idinaos noong 1894). Hindi ko kailanman binalak na magkaroon nito sa aking mesa, subalit may mga madamdaming pakiusap na ang isang tao ay hindi makakain ng ito o iyon, at mas matatanggap ng kanyang sikmura ang karne kaysa sa anumang iba pa; kaya ako ay nahikayat na ihandog ito sa aking mesa. Ang paggamit ng keso ay nagsimula ring lumitaw, dahil may ilang nahihilig sa keso. Ngunit agad ko itong nasupil. Subalit nang ang pagkamakasarili sa pagkitil ng buhay ng mga hayop upang bigyang-lugod ang isang masamang gana, ay ipinakita sa akin ng isang babaeng Katoliko, na nakaluhod sa aking harapan, ako ay nakaramdam ng kahihiyan at pagkabalisa; nakita ko ito sa bagong perspektiba, at sinabi ko, 'Hindi na ako susuporta sa mga magkakatay; hindi ko na pahihintulutang magkaroon ng karne ng mga patay na hayop sa aking hapag.'"(Testimony Studies on Diet and Foods, page 67, paragraph 6 Chapter Title: Flesh Foods)
Kumain si Ellen ng talaba at karne hanggang 1894. Namatay siya noong 1915. Kaya halos buong buhay niya ay kumain siya ng karne. Ang unang dahilan ni Ellen White kung bakit hindi siya kumain ng karne ay dahil sa mga pangitain tungkol sa kalusugan noong 1863, pero nagbago ito dahil nakonsensya siya sa sinabi ng isang babaeng Katoliko tungkol sa hindi pagpatay ng hayop pagkatapos ng 1894.
1898—Pagkatapos ng maraming taon niyang pagkain ng karne, sinabi ni Ellen G. Whitena ang pagkain ng karne ay hindi nakabubuti sa moralidad (Ngunit paano ang mga disipulo at si Jesus na kumain ng isda at ang kordero ng Paskuwa? Sila ba ay imoral din?)
EGW: "Matagal na akong naliwanagan na ang pagkain ng karne ay hindi mainam sa kalusugan at moralidad. Pero nakapagtataka pa rin na paulit-ulit kong kinakaharap ang tanong na ito tungkol sa pagkain ng karne. Nagkaroon ako ng masinsinang usapan sa mga doktor sa Health Home. Napag-usapan na nila ito, at sina Brother at Sister ----- ay naharap sa mahihirap na sitwasyon. Ipinapayo ang karne sa mga pasyente. . . . Isang Sabbath, habang nasa Australian Union Conference sa Stanmore, nakaramdam ako ng pagtulak ng Espiritu ng Panginoon na talakayin ang sitwasyon ng Health Home sa Summer Hill, na ilang istasyon lang mula sa Stanmore." (Counsels on Diet and Foods, page 413, paragraph 3 , letter 84, 1898).
Dahil sa pagkain ni Ellen G. White ng karne, talagang nasira ang moralidad niya sa mga kasinungalingan niya at pangunguha ng gawa ng iba para pagkakitaan, at ginagawa pa niya ito na parang sinasang-ayunan ng Diyos. Ang laki niyang hipokrita.
1899—Parang Santo Papa kung magsalita si Ellen G. White nang sabihin niyang ang mga kumakain ng karne ay hindi makapagsasabi ng katotohanan at tinatanggihan nila ang Diyos.
EGW: "...ang sinumang tumatanggi sa liwanag na ibinigay ng Diyos tungkol sa reporma sa kalusugan, na ang ikinabubuhay ay ang karne ng mga patay na hayop...ay hindi maaaring maging kinatawan ng katotohanan sa iba." (In a testimony to Elders Irwin, Prescott, Waggoner, and Jones, February 21, 1899).
Noong 1899, ginamit ni Ellen G. White ang reporma sa kalusugan (pagkain ng karne) bilang batayan para hatulan kung sino ang maaaring kumatawan sa katotohanan. Ngunit si Ellen mismo ay kumain ng karne at talaba pagkatapos niyang tumanggap ng "liwanag" mula sa Diyos noong 1863, at nagpatuloy siya hanggang 1894. Sa kanyang pagkundena sa iba, hindi niya napansin na kinukundena rin niya ang sarili niya bilang hindi karapat-dapat "MAGREPRESENTA" ng katotohanan at "TINANGGIHAN ANG DIYOS" sa pagkain ng karne ng mga patay na hayop. Hindi nakita ni EGW ang malaking pagkakamali niya at nangahas pang humatol sa iba. Anong pagpapaimbabaw!
Tanong ko, saan sa Salita ng Diyos matatagpuan ang ganitong doktrina? Malinaw na sinasabi ng Diyos na ang kumakain ng karne ay nagpapasalamat sa Panginoon, at ang hindi kumakain (ang behetaryano) ay nagpapasalamat din.
"Ang nagmamahal sa araw, ay minamahal ito sa Panginoon; at ang kumakain, ay kumakain sa Panginoon, sapagka't siya'y nagpapasalamat sa Dios; at ang hindi kumakain, ay hindi kumakain sa Panginoon, at nagpapasalamat sa Dios." (Roma 14:6 Tagalog AB)
1900—Ang mga taong kumakain ng karne ay hindi kwalipikadong maging isang guro.
EGW: "Walang sinuman ang dapat hirangin bilang guro ng bayan habang ang kanyang sariling pagtuturo o halimbawa ay sumasalungat sa patotoong ibinigay ng Diyos sa Kanyang mga lingkod na dapat nilang dalhin tungkol sa pagkain…Ang kanyang pagwawalang-bahala sa reporma sa kalusugan ay nagpapawalang-saysay sa kanya na tumayo bilang mensahero ng Panginoon…" (Testimonies for the Church Vol. 6 p. 378).
Ilang buwan ang nakalipas, si A. G. Daniells, na buong buhay kumain ng karne, ay nahirang na presidente ng General Conference ng SDA sa pagpayag ni Ellen G. White. Malinaw na tumutol lamang si Ellen kapag ito ay pabor sa kanya. Sa kanyang pahayag na ito, ipinakita niyang hindi siya karapat-dapat na "tumayo bilang mensahero ng Panginoon". Tunay nga siyang isang mapagpaimbabaw sa reporma sa kalusugan.
Saan sa Biblia sinabi na ang kumakain ng karne ay hindi pwedeng maging mensahero ng Panginoon? Hindi ba ang weird na ang mga Kristiyano noon pa mang panahon ni Kristo ay naging mensahero ng Panginoon at kumain ng karne? Tapos noong 1863, nagbago ang isip ng Diyos at sinabing hindi na sila karapat-dapat, ayon kay Ellen G. White?
1903—Sinabi ni Ellen G. Whitena ang mga ayaw sa reporma niya sa kalusugan ay ayaw din sa Diyos.
EGW: "Ang Diyos ang nagturo tungkol sa reporma sa kalusugan, kaya ang mga ayaw dito ay ayaw din sa Diyos." (Series B, No. 6, p. 31. EGW address to the General Conference in Oakland, published in the General Conference Bulletin, 1903, pp. 84-88).
1909—Sabi ni Ellen G. White, siya raw ay isang "tapat na nagtataguyod ng pagbabago sa kalusugan."
EGW: "May ilang nagsasabi na hindi ko raw sinusunod ang mga tuntunin ng reporma sa kalusugan na isinusulat ko; pero masasabi kong ako ay naging tapat sa pagtataguyod ng reporma sa kalusugan. Alam ng mga naging pamilya ko na totoo 'yan." (Councils on Diet and Foods, page 494).
Ang sinabi ni Ellen G. White noong 1909 na "tapat siya sa reporma sa kalusugan" ay hindi tama, maliban na lang kung ang ibig niyang sabihin ay pwede siyang kumain ng karne at talaba kahit kailan niya gusto.
1902—Ang mga kumakain ng karne ay aalis sa bayan ng Diyos.
EGW: "Marami sa mga ngayon ay hindi pa ganap na tumatalima sa usapin ng pagkain ng karne ang lilisan sa sambayanan ng Diyos at hindi na makikisalamuha sa kanila sa hinaharap." (Councils on Diet and Foods, p. 382).
Dito natin makikita na para kay Ellen, ang Seventh-day Adventist Church lang ang bayan ng Diyos, hindi kasali ang ibang mga Kristiyano. Ang "sikreto" niya ay maging vegetarian para makasama ka sa mga Sabadista.
Kinalimutan ni Ellen na sabihin na pati mga vegetarian ay aalis din sa bayan ng Diyos (SDA church), at hindi na makikisama sa kanila. Kaya pala umaalis at hindi na bumabalik ang mga hindi pa sigurado sa pagkain ng karne? Aalis sila kasi ang reporma sa kalusugan ni Ellen G. White ay hindi galing sa Biblia at isang maling turo. Maraming kumakain ng karne at vegetarians ang umalis sa Sabadista pero sumasampalataya pa rin sa Diyos sa ibang mga simbahan. Isa ito sa maraming hindi nangyaring hula ni Ellen G. White.
Sumalungat si E. G. White sa Banal na Kasulatan hinggil sa hindi pagkain ng karne ni Daniel at ng kanyang mga kasamahan.
EGW: "Hindi nila hiniling 'yun para magmatigas, kundi humingi sila ng malaking pabor. . . . Si Daniel at ang mga kasama niya . . . ay mabait, magalang, at mapagpakumbaba. At nang subukin sila, buong puso silang nanindigan sa tama at totoo. Hindi sila basta-basta kumilos, kundi nag-isip sila nang mabuti. Nagdesisyon sila na dahil hindi sila kumain ng karne noon, hindi na rin sila kakain nito sa hinaharap. At dahil bawal ang alak sa lahat ng maglilingkod sa Diyos, nagpasya silang hindi sila iinom nito. . . ." (In Heavenly Places, page 261).
Hindi ba bilang mabubuting Hudyo, kumain si Daniel at ang mga kasama niya ng kordero ng Paskuwa noon at hindi ba nila 'yun gagawin sa hinaharap gaya ng sabi ni Ellen G. White? Utos din sa kanila ng kautusan/Torah na kainin ang Kordero ng Paskuwa. Kumain si Daniel at ang mga kaibigan niya ng karne at uminom ng alak pagkatapos "ang tatlong linggo".
"Nang mga araw na yao'y akong si Daniel ay nanangis na tatlong buong sanglinggo. Hindi ako kumain ng masarap na tinapay, ni pumasok man ang karne ni alak man sa aking bibig, ni naglangis man ako, hanggang sa natapos ang tatlong buong sanglinggo." (Dan 10:2-3 Tagalog AB)
Tests of a true prophet
"Nguni't ang propeta na magsasalita ng salitang may pagpapalalo sa aking pangalan, na hindi ko iniutos sa kaniyang salitain o magsasalita sa pangalan ng ibang mga dios, ay papatayin nga ang propetang yaon. At kung iyong sasabihin sa iyong puso: Paanong malalaman namin ang salita na hindi sinalita ng Panginoon? Pagka ang isang propeta ay nagsasalita sa pangalan ng Panginoon, kung ang bagay na sinasabi ay hindi sumunod ni mangyari, ay hindi sinalita ng Panginoon ang bagay na yaon: ang propetang yaon ay nagsalita ng kahambugan, huwag mong katatakutan siya." (Deuteronomio 18:20-22 Tagalog AB)
Ang mga pangitain ni Ellen G. White tungkol sa reporma sa kalusugan ay hindi pasado sa Biblia bilang tunay na propeta. Sabi ba ng Diyos na hindi pwedeng magsabi ng totoo ang kumakain ng karne? Hindi. Bawal ba sa Diyos ang kumakain ng karne na magturo? Hindi. Sabi ba ng Diyos na ang mga vegetarians lang ang maghihintay sa pagbalik ng Panginoon? Hindi. Sa totoo lang, 2000 taon nang naghihintay ang mga Kristiyano sa pagbalik ng Panginoon. Karamihan sa kanila ay kumakain ng karne. Sinabi ba ng Diyos na "lumalayo sa Kanya" ang mga kumakain ng karne, mantikilya at pampalasa? Hindi.
Hindi problema ang pagkain ni Ellen ng karne at talaba dahil hindi naman pinagbawalan ang mga Kristiyano sa Bagong Tipan na kumain ng karne o ng itinuturing na marumi. Ang mga batas na iyon ay para lang sa Israel noong una. Ang mga Kristiyano sa bagong tipan ay hindi kailanman pinagbawalan na umiwas sa pagkain ng maruming karne.
Ang tanging bawal sa pagkain ng karne ay ang hindi pagkain ng dugo at karne ng hayop na binigti.
"Nguni't tungkol sa mga Gentil na nagsisisampalataya, ay sinulatan namin, na pinagpayuhang sila'y magsiilag sa mga inihain sa mga diosdiosan, at sa dugo, at sa binigti, at sa pakikiapid." (Gawa 21:25 Tagalog AB)
Hindi bawal sa unang mga Kristiyano ang kumain ng mga hayop na tinatawag na marumi. Nang sumali ang mga Hentil sa Kristiyanong simbahan, walang problema sa pagkain nila ng maruming karne. Ang mga batas na nagbabawal kumain ng maruming hayop sa Lumang Tipan ay hindi dahil sa kalusugan. Para lang 'yun paghiwalayin ang bayang pinili ng Diyos na Israel sa mga Hentil.
"Sapagka't hindi pumapasok sa kaniyang puso, kundi sa kaniyang tiyan, at lumalabas sa dakong daanan ng dumi? Sa salitang ito'y nililinis niya ang lahat ng pagkain." (Mar 7:19 Tagalog AB)
"Nalalaman ko, at naniniwala akong lubos kay Jesus na Panginoon, na walang anomang bagay na marumi sa kaniyang sarili: maliban na doon sa nagaakala na ang anomang bagay ay marumi, sa kaniya'y marumi ito." (Roma 14:14 Tagalog AB)
"Lahat ng ipinagbibili sa pamilihan ay kanin ninyo, at huwag kayong magsipagtanong ng anoman dahilan sa budhi; Sapagka't ang lupa ay sa Panginoon, at ang kabuuan ng naririto. Kung kayo'y aanyayahan ng isang hindi sumasampalataya, at ibig ninyong pumaroon; ang anomang ihain sa inyo ay kanin ninyo, at huwag kayong magsipagtanong ng anoman dahilan sa budhi." (1Co 10:25-27 Tagalog AB)
Conclusion
Ang kaligtasan ay dahil sa pananampalataya, hindi sa kung ano ang kinakain mo gaya ng reporma sa kalusugan ni Ellen G. White. Kung tinatanggap mo ang mensahe ni Ellen tungkol sa kalusugan bilang ebanghelyo, mas pinapaniwalaan mo ang turo ni Ellen G. White kaysa sa Biblia.
Ang maling turong ito ay nagdulot ng away sa mga miyembro ng simbahan dahil tinitingnan ng mga tao kung ano ang kinakain ng iba para malaman kung sumusunod sila kay Ellen G. White. Hindi ito ang aral sa Roma 14:17?
"Sapagka't ang kaharian ng Dios ay hindi ang pagkain at paginom, kundi ang katuwiran at ang kapayapaan at ang kagalakan sa Espiritu Santo." (Roma 14:17 Tagalog AB)
Hindi totoo ang sinabi ni Ellen G. White na "tapat siyang repormador sa kalusugan." Ginawa niyang importante ang pagsaway sa mga pastor at iba pa dahil kumakain sila ng karne, na sinabi niyang galing daw sa Diyos. Kaya siya ay isang bulaang propeta dahil salungat ang sinasabi niya sa Biblia.
Reference:
Sa akin ang pagsasalin sa Tagalog mula sa Truth or Fables ni Robert K. Sanders:
http://www.truthorfables.com/EGW_Eats_Meat_Oysters.htm
http://www.truthorfables.com/EGW_Eats_Meat_Oysters.htm
.png)
No comments:
Post a Comment