KASAGUTAN PARA SA MGA SEVENTH-DAY ADVENTISTS VERSE-BY-VERSE SA GAWA 10:28: "ANG NILINIS NG DIYOS: KARUMALDUMAL NA HAYOP O MGA HENTIL?"

 "At sinabi niya sa kanila, Nalalaman ninyo na hindi matuwid sa isang taong Judio na makisama lumapit sa isang taga ibang bansa; at gayon ma'y ipinakilala sa akin ng Dios, na sinomang tao'y huwag kong tawaging marumi o karumaldumal." (Gawa10:28)

Challenge ng mga Sabadista:

Seventh-day Adventist Bible Commentary Vol. 6, p. 250

"Sa pangitain ni Pedro, ang mga paghihigpit sa pagkain ay may simbolikong kahulugan kaugnay ng mga pagkakaiba ng mga Hudyo sa pagitan ng mga tao—ang mga Hudyo at ang mga Hentil—at ang pag-aalis ng mga pagkakaibang ito ang siyang pangunahing paksa. . . Sa pag-unawa ng pangitain, kinakailangang kilalanin na, bagaman ito ay ibinigay sa konteksto ng pisikal na gutom (v. 10), hindi ito tungkol sa pagkain, kundi tungkol sa mga tao." (akin ang pagsasalin sa Filipino) [1]

Sagot:

Binibigyang-diin ng mga Sabadista na walang kaugnayan ang kautusan tungkol pagkain para sa Israel at ang implikasyon nito sa relasyon ng mga Hudyo at mga Hentil. Batay sa Kautusan ni Moises, ang mga kaugalian sa pagkain ay may malalim na kaugnayan sa pakikipag-ugnayan ng mga tao. Sa kultura ng Near East, ang pagbabahagi ng pagkain at pakikisalamuha ay mahalagang paraan upang mapatatag ang ugnayan sa komunidad (Lucas 11:5-8). Ayon sa pag-aaral ng Anthropology Review, ang "commensality," o ang sama-samang pagkain, ay isang pangunahing bahagi ng interaksyon ng tao, isang tradisyong makasaysayan at unibersal. Ganito ang paliwanag ng Anthropology Review:

"Ang 'commensality', o ang pagsasalo ng pagkain kasama ang iba, ay isang mahalagang aspeto ng pakikisalamuha ng tao. Sa iba't ibang kultura at kasaysayan, ang sama-samang pagkain ay may mahalagang papel sa pagpapatibay ng relasyon at pagbuo ng komunidad. Ang pagkain at mga kaugalian sa pagkain ay mahalagang bahagi ng pagkakakilanlan ng kultura. Ang ating kinakain, paano tayo kumain, at kung sino ang ating kasalo ay naaapektuhan ng ating pinagmulan at tradisyon. Bukod sa pagpapanatili ng ating pangangatawan, ang pagkain ay may mahalagang papel din sa paghubog ng ating pagkatao. Ang **commensality**, o ang pagsasalo ng pagkain, ay hindi lamang isang pisikal na aktibidad kundi isang gawaing panlipunan din. Ang sama-samang pagkain ay tumutulong sa pagbuo ng relasyon at komunidad sa pamamagitan ng pagbibigay ng pagkakataon para magka-ugnay at magbahagi ng karanasan ang mga tao." (akin ang pagsasalin sa Filipino)[2]

Dagdag pa rito, ipinaliwanag ng The Anthropology Review kung paanong ang mga pagtitipon tulad ng piging at pagdiriwang ay nagpapalalim sa mga koneksyon at nagpapatibay sa ugnayan sa loob ng isang lipunan.

"Ang mga piging ay isa pang halimbawa kung paano nakapagpapalakas ng ugnayang panlipunan ang sama-samang pagkain. Sa maraming kultura, ang mga piging ay kaugnay ng pagdiriwang at mga natatanging okasyon. Sa pagsasalo ng pagkain at inumin, nagkakaroon ng pagkakataon ang mga tao na patibayin ang umiiral na relasyon at bumuo ng mga bagong ugnayan."  (akin ang pagsasalin sa Filipino). [3]

Ang kautusan ng Israel tungkol sa pagkakaiba ng marumi at malinis na pagkain ay nagsilbing proteksyon at pumipigil sa kanila na matuksong sumama sa mga ipinagbabawal na piging ng mga Hentil, makipag-ugnayan sa kanila sa masamang paraan, at kalimutan ang kanilang tipan sa Diyos.

"Ni magaasawa sa kanila; ang iyong anak na babae ay huwag mong papag-aasawahin sa kaniyang anak na lalake, ni ang kaniyang anak na babae, ay huwag mong papag-aasawahin sa iyong anak na lalake. Sapagka't kaniyang ihihiwalay ang iyong anak na lalake sa pagsunod sa akin, upang sila'y maglingkod sa ibang mga dios: sa gayo'y magaalab ang galit ng Panginoon laban sa iyo, at kaniyang lilipulin kang madali. Kundi ganito ang inyong gagawin sa kanila; inyong igigiba ang kanilang mga dambana, at inyong pagpuputolputulin ang kanilang mga haligi na pinakaalaala at inyong ibubuwal ang kanilang mga Asera, at inyong susunugin sa apoy ang kanilang mga larawang inanyuan. Sapagka't ikaw ay isang banal na bayan sa Panginoon mong Dios; pinili ka ng Panginoon mong Dios upang maging bayan sa kaniyang sariling pag-aari, na higit sa lahat ng mga bayan na nasa ibabaw ng balat ng lupa." (Deuteronomio 7:3-6)

Nakakalungkot na maraming Sabadista ang may limitadong pag-unawa sa mga kultura ng "commensality" noong panahon ng Bibliya. Dahil dito, maaaring itinuturing nilang hiwalay ang mga usapin ng pagkain at ang pakikisalamuha ng mga Hudyo at Hentil. Madalas na hinahati ng mga Sabadista ang mga turo ng Bibliya upang suportahan ang kanilang mga paniniwala at ipilit ang kanilang interpretasyon. Ganito din ang ginawa nila nang hatiin ang iisang Kautusan ng Diyos sa "seremonyal" at "moral" upang igiit na ang Sabbath ay walang hanggan. Ngayon, kailangan nilang paghiwalayin ang pagkain at ang epekto nito sa ugnayan ng mga Judio at Hentil upang umayon sa kanilang paniniwalang ang nilinis sa Gawa 10 ay tao, hindi hayop. Ang totoo, ang pangitain ni Pedro sa Gawa 10 ay sumasaklaw sa parehong pagkain at tao. Narito ang konklusyon mula sa New International Dictionary of Old Testament Theology and Exegesis, isang reperensiyang matagal nang ginagamit ng mga Sabadistang iskolar:

"Ang pangitain ni Pedro tungkol sa telang bumababa mula sa langit sa Gawa 10:9–16 ay nagpapakita na ang pambansang paghihiwalay na epekto ng mga kautusan tungkol sa malinis at maruming mga hayop ay naramdaman sa paglipas ng mga panahon." (akin ang pagsasalin sa Filipino) [4]

Maaaring hindi batid ng mga Sabadista ang katotohanang ito, o kung batid man nila, maaaring pinili nilang huwag itong ibunyag upang maiwasan ang potensyal na kahihiyan kapag natuklasan ng kanilang mga miyembro ang kanilang pagkakamali.

Ang Layunin ng Pagkakaiba sa Pagitan ng "Malinis" at "Marumi" sa Levitico 11 at Deuteronomio 14

Bakit nga ba "malinis" ang ilan at "marumi" ang iba pagdating sa pagkain? Ito ang tanong ng maraming estudyante ng Bibliya (Levitico 11; tingnan din ang Deuteronomio 14:3–21). Ilan sa mga sagot ay:

Kalinisan: posibleng dahilan ang mga isyu sa sanitasyon tulad ng pagkalat ng sakit at ang hindi ligtas na pagkain ng hilaw o hindi lutong baboy.

Simbolismo: ang kalikasan ng hayop ang basehan; halimbawa, ang baboy ay marumi dahil sagisag ito ng katamaran, kasakiman, at kawalan ng galang.

Pagsubok: walang tiyak na dahilan ang pagtatalaga ng ilang hayop bilang marumi; ito ay upang subukin ang katapatan.

Paganismo: ang "maruruming" hayop ay ginagamit sa mga seremonya ng mga hindi Israelita; halimbawa, ang baboy sa mga paganong ritwal.

Pagsunod sa pamantayan: "malinis" lamang ang hayop kung ito ay "normal" para sa uri nito; halimbawa, ang mga walang palikpik o kaliskis sa dagat ay abnormal at marumi.
 

Makalangit na pagkain: ang Diyos ay "kumakain" ng mga "malinis" na hayop. Tanging malilinis na hayop (tupa, kambing, baka) ang tinatanggap Niya bilang handog sa Templo.

Ang pananaw na ang mga pagkaing ipinagbabawal sa mga Israelita ay hindi rin itinuturing na "pagkain ng Diyos" ay isang bagong paraan ng pag-unawa sa mga utos tungkol sa pagkain sa Bibliya. Bagama't nakakaintriga, mahirap ipaliwanag ang mga dahilan tungkol sa pagbabawal ng pagkain na nakalista sa itaas gamit lamang ang isang teorya. Ang mas malamang na layunin ng mga utos na ito ay upang tulungan ang mga Israelita na maging isang natatanging grupo na nakatalaga sa Diyos. Ang mga regulasyon sa pagkain ay isang paraan upang ipakita ang kanilang pagkakaiba sa ibang mga bansa at upang mapanatili ang kanilang kalinisan at kabanalan, gaya ng ipinahihiwatig sa Deuteronomio 14:1-3.

"Kayo'y mga anak ng Panginoon ninyong Dios: huwag kayong magkukudlit, ni magpapakakalbo sa pagitan ng inyong mga mata, ng dahil sa patay. Sapagka't ikaw ay isang banal na bayan sa Panginoon mong Dios, at ikaw ay pinili ng Panginoon upang maging bayan sa kaniyang sariling pag-aari, na higit sa lahat ng mga bayan na nasa ibabaw ng balat ng lupa. Huwag kang kakain ng anomang karumaldumal na bagay." (Deuteronomio 14:1-3)

Mula sa ating pag-aaral, lumalabas na ang mga kautusan tungkol sa pagkain sa Israel ay may layuning protektahan ang kanilang lipunan; kaya naman, itinuturo ng Kautusan ni Moises na mayroong kaugnayan ang mga ugnayang panlipunan at mga kaugalian sa pagkain.

Bilang karagdagan, pinagtitibay ng Levitico 11:45–47 ang ritwal na ito:

"Sapagka't ako ang Panginoon na nagsampa sa inyo mula sa lupain ng Egipto, upang ako'y inyong maging Dios: kayo nga'y magpakabanal, sapagka't ako'y banal. Ito ang kautusan tungkol sa hayop, at sa ibon, at sa lahat na may buhay na gumagalaw sa tubig, at sa lahat ng nilikha na umuusad sa ibabaw ng lupa; Upang lagyan ninyo ng pagkakaiba ang karumaldumal at ang malinis, at ang may buhay na makakain at ang may buhay na hindi makakain." (Levitico 11:45-47)

Ipinatupad ng Panginoon ang mga patakaran sa malinis at marumi at ang utos na "Magpakabanal kayo, sapagkat Ako'y banal," (Levitico 11:45b) upang ihiwalay ang Israel sa ibang mga bansa (Levitico 20:22–26).

"Ingatan nga ninyo ang lahat ng aking mga palatuntunan at ang lahat ng aking mga kahatulan, at inyong isasagawa: upang huwag kayong iluwa ng lupain na aking pinagdadalhan sa inyo na inyong tatahanan. At huwag kayong lalakad ng ayon sa mga kaugalian ng mga bansang aking palalayasin sa harap ninyo: sapagka't ang lahat ng kasamaang ito ay ginawa nila, at kaya ko kinapopootan. Datapuwa't sa inyo'y aking sinabi, Mamanahin ninyo ang lupain nila, at ibibigay ko sa inyo upang inyong manahin, na isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot: ako ang Panginoon ninyong Dios na ibinukod ko kayo sa mga bayan. Inyo ngang lalagyan ng pagkakaiba ang hayop na malinis at ang karumaldumal, at ang ibong karumaldumal at ang malinis: at huwag ninyong gagawing karumaldumal ang inyong pagkatao, sa hayop o sa ibon, o sa anomang bagay na umuusad sa lupa, na inihiwalay ko sa inyo palibhasa'y mga karumaldumal. At kayo'y magpapakabanal sa akin: sapagka't akong, Panginoon, ay banal, at kayo'y ibinukod ko sa mga bayan, upang kayo'y maging akin." (Lev 20:22-26)

Mahalagang ipaalala sa mga Sabadista na, ayon sa mga talatang tinalakay, ang mga regulasyon sa pagkain sa Levitico 11 at Deuteronomio 14 ay ibinigay dahil sa ritwal na paglilinis at hindi pangunahing mga utos para sa kalusugan. Ang sinabi ng Diyos ay, "Kayo'y magpakabanal, sapagkat Ako'y banal," hindi "Kayo'y magpakalusog, sapagkat Ako'y malusog."

Paglutas sa Tunay na Isyu sa Pangitain ni Pedro sa Mga Gawa 10

Ang pangitain ni Pedro sa Mga Gawa 10:9-16 ay tungkol lamang sa magkahalong marumi at malinis na hayop sa isang kumot mula sa langit.

"Nang kinabukasan nga samantalang sila'y patuloy sa kanilang paglalakad, at nang malapit na sa bayan, si Pedro ay umakyat sa ibabaw ng bahay upang manalangin, nang may oras na ikaanim; At siya'y nagutom at nagnais kumain: datapuwa't samantalang nangaghahanda sila, ay nawalan siya ng diwa; At nakita niyang bukas ang langit, at may isang sisidlang bumababa, gaya ng isang malapad na kumot, na nakabitin sa apat na panulok na bumababa sa lupa: Na doo'y naroroon ang lahat ng uri ng mga hayop na may apat na paa at ang mga nagsisigapang sa lupa at ang mga ibon sa langit. At dumating sa kaniya ang isang tinig, Magtindig ka, Pedro; magpatay ka at kumain. Datapuwa't sinabi ni Pedro, Hindi maaari, Panginoon; sapagka't kailan ma'y hindi ako kumain ng anomang bagay na marumi at karumaldumal. At muling dumating sa kaniya ang tinig sa ikalawa, Ang nilinis ng Dios, ay huwag mong ipalagay na marumi. At ito'y nangyaring makaitlo: at pagdaka'y binatak sa langit ang sisidlan."(Gawa10:9-16)

Kailan nga ba nilinis ng Diyos ang mga maruruming hayop, na nagpawalang-bisa sa pagkakaiba ng malinis at di-malinis sa Levitico 11 at Deuteronomio 14? Ang pagpapawalang-bisang ito ay naganap sa pamamagitan ng mga turo ni Kristo, na narinig ni apostol Pedro mga sampung taon na ang nakalilipas, ayon sa nakasulat sa Ebanghelyo ni Marcos, partikular sa Marcos 7:18-23.

"At sinabi niya sa kanila, Kayo baga naman ay wala ring pagiisip? Hindi pa baga ninyo nalalaman, na anomang nasa labas na pumapasok sa tao, ay hindi nakakahawa sa kaniya; Sapagka't hindi pumapasok sa kaniyang puso, kundi sa kaniyang tiyan, at lumalabas sa dakong daanan ng dumi? Sa salitang ito'y nililinis niya ang lahat ng pagkain. At sinabi niya, Ang lumalabas sa tao, yaon ang nakakahawa sa tao. Sapagka't mula sa loob, mula sa puso ng mga tao, lumalabas ang masasamang pagiisip, ang mga pakikiapid, ang mga pagnanakaw, ang mga pagpatay sa kapuwa-tao, ang mga pangangalunya, Ang mga kasakiman, ang mga kasamaan, ang pagdaraya, ang kalibugan, ang matang masama, ang kapusungan, ang kapalaluan, ang kamangmangan: Ang lahat ng masasamang bagay na ito ay sa loob nagsisipanggaling, at nangakakahawa sa tao." (Mar 7:18-23)

Dahil sa kanyang pagnanais na itampok ang unibersal na kahulugan ng mensahe ni Jesus, isinama ni Marcos ang deklarasyon na, "Sa salitang ito'y nililinis niya ang lahat ng pagkain." Sa pamamagitan nito, hinahangad niyang pawiin ang anumang pagkalito na maaaring nagmula sa mga naunang kautusan tungkol sa pagkain at bigyang-diin ang kalayaang tinatamasa ng mga Kristiyano sa ilalim ng bagong tipan. Ang kanyang matalik na relasyon kay Pedro, isang mahalagang apostol, ay nagbigay-daan kay Marcos upang isulat ang kanyang ebanghelyo noong dekada 40 AD na may mas malalim na pag-unawa sa mga turo ni Jesus, na nabuo mula sa mga direktang karanasan at patotoo ni Pedro. Ito ang nagbigay-kapangyarihan kay Marcos na ipaliwanag nang mas epektibo ang mga ideyang dating mahirap maunawaan ng mga alagad, tulad ng pagbabago sa mga regulasyon sa pagkain na nagresulta sa isang mas malayang pagsamba sa loob ng bagong tipan.

Ayon sa The Apostolic Fathers Vol. II sa pahina 103, noong 140 AD, iniulat ni Bishop Papias ng Hierapolis, Asia Minor, ang sumusunod:

"At ito ang madalas na sabihin ng matandang pinuno, 'Nang si Marcos ang tagapagsalin [O: tagapag-interpret] ni Pedro, isinusulat niya nang tumpak ang lahat ng naaalala niyang mga salita at gawa ng Panginoon—ngunit hindi ayon sa pagkakasunod-sunod. Sapagkat hindi niya narinig ang Panginoon ni hindi siya sumunod sa Kanya; ngunit kalaunan, gaya ng aking itinuro, siya ay sumama kay Pedro, na nag-aangkop ng kanyang mga turo ayon sa pangangailangan sa kasalukuyan, hindi siya nag-aayos, na para bang bumuo ng isang maayos na pagkakasunod-sunod ng mga sinabi ng Panginoon."[5]

Kaya't, ang pahayag na, "Sa salitang ito'y nililinis niya ang lahat ng pagkain" na matatagpuan sa Marcos 7:19 ay direktang nagmula sa patotoo ni Pedro, na maingat na naitala ni Marcos. Samakatuwid, ang mismong bagay na nilinis ng Diyos ay ang pagkain, hindi ang mga indibidwal! Si Pedro mismo ang nagbigay ng interpretasyon kay Marcos hinggil sa kahulugan ng kanyang pangitain sa Mga Gawa 10, kaya ang inspiradong teksto na isinulat ni Marcos sa pamamagitan ng Banal na Espiritu ay nagpapahayag na: "Sa salitang ito'y nililinis niya ang lahat ng pagkain" at hindi ang interpretasyong ipinipilit ng mga Sabadista na "Sa salitang ito'y nililinis niya ang lahat ng tao."
 

Sumasalungat ba ang Marcos 7:19 sa sinabi ni Pedro sa Gawa 10:28?

Kung ang tinutukoy lamang sa Marcos 7:19 ay ang malinis at maruruming hayop, bakit ipinaliwanag ni Pedro na ito ay tumutukoy sa "mga tao" nang siya ay makipag-usap kay Cornelio sa talata 28? Basahin natin ang Gawa 10:28 at suriin ito:

"At sinabi niya sa kanila, Nalalaman ninyo na hindi matuwid sa isang taong Judio na makisama lumapit sa isang taga ibang bansa; at gayon ma'y ipinakilala sa akin ng Dios, na sinomang tao'y huwag kong tawaging marumi o karumaldumal." (Gawa10:28)

Ang dahilan nito ay alam na ngayon ni Pedro ang mga kahihinatnan ng pag-aalis ng kautusan ukol sa pagkain ng mga Hudio. Ipinahihiwatig nito na hindi lamang tinanggal ng Diyos ang seremonyal na pagkakaiba ng malinis at maruming hayop, kundi pinahintulutan na din ang pakikisalamuha sa mga Hentil, lalo na sa mga mananampalataya. Maaaring hindi alam ng mga Sabadista na hindi kailanman sinabi sa Torah na ang mga Hentil ay "marumi." Ito ay isang katotohanang hindi ipinahayag ng Kautusan ni Moises saanman sa Old Testament.

Sinasabi sa Word Studies in the New Testament:

"Ang mga Hudyo ay nagsasabing ibinabatay nila ang pagbabawal na ito sa batas ni Moises, ngunit walang direktang utos sa batas ni Moises na nagbabawal sa mga Hudyo na makisalamuha sa mga tao mula sa ibang mga bansa. Gayunpaman, ang pahayag ni Pedro ay pangkalahatan, na tumutukoy sa karaniwang gawain ng mga Hudyo na ihiwalay ang kanilang sarili sa pang-araw-araw na buhay mula sa mga hindi tuli." (akin ang pagsasalin sa Filipino) [6]

Ang paggamit ni Pedro ng "hindi matuwid" sa Gawa 10:28 ay hindi mula sa Griyegong "nomos," na tumutukoy sa 613 kautusan ni Moises. Sa halip, ginamit niya ang "athemitos," na nangangahulugang "paglabag sa tradisyon o sa karaniwang pagkilala kung ano ang angkop o tama."[7] Kaya, walang kautusan sa Lumang Tipan na nagbabawal sa pakikisalamuha sa mga Hentil; ang mga rabbi ang nagpakilala ng mga ganitong alituntunin at ginawang sapilitan sa pamamagitan ng kaugalian.

Kung gayon, hindi itinuring ng Diyos na marumi ang mga Hentil, kaya hindi sila dapat ituring na gayon. Ang mga rabbi ng mga Hudyo ang bumuo ng patakarang ito, na pinaniniwalaan naman ng mga Sabadista. Kung hindi itinuring na marumi ng Diyos ang mga Hentil, ano ang tinutukoy na "marumi" sa Gawa 10:15 nang sabihin ng Diyos, "Ang nilinis ng Dios, ay huwag mong ipalagay na marumi"? Ito ay tumutukoy sa mga karumaldumal na hayop sa Levitico 11 at Deuteronomio 14, kung saan ginamit ng Diyos ang "malinis" at "marumi" para lamang sa mga hayop, at hindi para sa mga Hentil.

Pagbabawal sa Pagkain na Nilinis na ng Diyos: Isang Aral ng Demonyo

Ipinapakita rin sa Bagong Tipan ang pagbabago sa pang-unawa ng mga Kristiyano, Judio man o Hentil, sa mga kautusan tungkol sa malinis at maruming pagkain sa ilalim ng bagong tipan. Sa ilalim ng Lumang Tipan at ng Kautusan ni Moises, ang pag-iwas ng mga Israelita sa maruming pagkain ay itinuring na paraan upang matamo ang pagpapala at pagsang-ayon ng Diyos. Gayunpaman, sa Bagong Tipan, nagbago na ang pananaw na ito; hindi natin makakamit ang pagsang-ayon ng Diyos sa pamamagitan ng ating kinakain.

1 Corinto 8:8 (New Living Translation) "Totoo na hindi natin makakamtan ang pagsang-ayon ng Diyos sa pamamagitan ng ating kinakain. Wala tayong nawawala kung hindi natin ito kakainin, at wala rin tayong makikinabang kung kakainin natin ito." (akin ang pagsasalin sa Filipino)

Sa Bagong Tipan, hindi na nagtatangi ang mga Kristiyano sa pagkain. Nauunawaan nilang wala nang pagkaing likas na marumi, hindi tulad sa Lumang Kautusan ni Moises.

Roma 14:14 (Amplified Bible) "Alam ko at ako'y kumbinsido (nahikayat) bilang isa kay HesuKristo, na walang anumang bagay na [ipinagbabawal bilang] likas na marumi (dungis at hindi banal sa kanyang sarili). Ngunit [sa kabila nito] ito ay marumi (dungis at hindi banal) sa sinumang naniniwala na ito ay marumi." (akin ang pagsasalin sa Filipino)

Sa Bagong Tipan, nauunawaan ng mga Kristiyano na bilang mga mamamayan ng Kaharian ng Diyos, ang kanilang kinakain ay wala ng kinalaman sa kanilang pananampalataya at kaligtasan hindi tulad noon sa Lumang Tipan.

Roma 14:17, 20 (Easy Readers Version) "Sa Kaharian ng Diyos, hindi mahalaga ang ating kinakain at iniinom. Narito ang mahalaga: ang tamang paraan ng pamumuhay, kapayapaan, at kagalakan—lahat mula sa Banal na Espiritu. Huwag hayaang sirain ng pagkain ang gawain ng Diyos. Lahat ng pagkain ay tama kainin, ngunit mali para sa sinuman na kumain ng bagay na nakakasama sa pananampalataya ng ibang tao." (akin ang pagsasalin sa Filipino)

Sa katunayan, itinuro sa mga Kristiyano sa Bagong Tipan na ang sinumang magpumilit na may mga pagkaing hindi dapat kainin ay dapat ituring na isang bulaang guro na nagkakalat ng mga turo ng demonyo.

1 Timoteo 4:1, 3-5 (Int'l English ERV) "Sinasabi ng Espiritu nang malinaw na sa mga huling araw, may mga tatalikod sa ating pananampalataya. Susundin nila ang mga espiritu na nagsisinungaling. At susundan nila ang mga turo ng mga demonyo. Sinasabi nila na mali ang mag-asawa. At sinasabi nila na may mga pagkaing hindi dapat kainin ng tao. Ngunit nilikha ng Diyos ang mga pagkaing ito, at ang mga naniniwala at nakauunawa ng katotohanan ay maaari itong kainin ng may pasasalamat. Ang lahat ng nilikha ng Diyos ay mabuti. Walang nilikha siya na dapat tanggihan kung ito ay tinanggap ng may pasasalamat sa Kanya. Ang lahat ng nilikha Niya ay ginagawang banal sa pamamagitan ng Kanyang sinabi at ng panalangin." (akin ang pagsasalin sa Filipino)

Ako ay umaasa at nananalangin nang taimtim na ang mga katuruan mula sa mga apostol ng Bagong Tipan ay magsilbing tanglaw sa ating mga kapatid na Sabadista. Sa pamamagitan ng walang hanggang biyaya ng Diyos, nawa'y sila ay akayin tungo sa mapagpakumbabang panalangin at pagsisisi sa pagpapalaganap ng isang doktrinang mula sa demonyo na nagbabawal sa pagkain ng lahat ng nilinis na ng Diyos.

Conclusion:

Batay sa ating pagsusuri sa konteksto ng mga batas sa pagkain ng mga Hudyo, malinaw na ang pangitain ni Pedro sa Gawa 10:9-16 ay tungkol sa pagpapawalang-bisa ng Diyos sa pagkakaiba ng malinis at maruming hayop. Bagama't hindi ito direktang tumutukoy sa mga Hentil, ang isa sa mga implikasyon nito ay ang pagbabago sa pakikisalamuha ng mga Hudyo sa mga Hentil. Hindi magkakaroon ng tunay na pagkakaisa ang mga Hudyo at Hentil kung patuloy na susundin ng mga Hudyo ang kanilang mga batas sa pagkain. Ipinakita sa pangitain kay Pedro na ang paghahati ng Torah sa malinis at maruming hayop ay wala nang bisa. Pinahintulutan na siyang pumatay at kumain ng mga hayop na dating itinuturing na marumi. Sa pagmumuni-muni sa pangitain, naunawaan ni Pedro na isa sa mga implikasyon ng bagong utos ng Diyos ay ang hindi na dapat ituring na marumi ang mga taong dating itinuturing na ritwal na marumi ng mga rabbi dahil sa hindi pagsunod sa mga batas sa pagkain ng mga Hudyo.

Kaya naman, ang pahayag ng mga Seventh-day Adventist na ang pangitain ni Pedro sa Gawa 10:9-16 ay hindi tungkol sa pagkain kundi sa mga tao ay mali at walang batayang biblikal, historikal, o kontekstwal. Ito ay isang gawang-taong doktrina na naglalayong iligaw ang mga tao upang paniwalaan ang kanilang maling ebanghelyo.

References:

[1] Francis D. Nichol, Ed., The Seventh-Day Adventist Bible Commentary, (Review and Herald Publishing Association, 1980), 6:250.

[2] https://anthropologyreview.org/anthropology-glossary-of-terms/commensality-the-social-practice-of-eating-together/

[3] ibid.

[4] Willem Van Gemeren Zondervan 1997(New International Dictionary of Old Testament Theology and Exegesis (NIDOTTE) (5 Vols.)) 

[5] Loeb Classical Library, The Apostolic Fathers Vol. II, Edited and Translated by Bart Ehrman p. 103

[6] Marvin Richardson Vincent, Word Studies in the New Testament, (New York: Charles Scribner’s Sons, 1887), 1:501.

[7] (Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, 3rd. ed. (BDAG))