“At narito, lumapit sa kaniya ang isa, at nagsabi, Guro, ano ang mabuting bagay na gagawin ko upang ako'y magkaroon ng buhay na walang hanggan? At sinabi niya sa kaniya, Bakit mo itinatanong sa akin ang tungkol sa mabuti? May isa, na siyang mabuti: datapuwa't kung ibig mong pumasok sa buhay, ingatan mo ang mga utos. Sinabi niya sa kaniya, Alin-alin? At sinabi ni Jesus, Huwag kang papatay, Huwag kang mangangalunya, Huwag kang magnanakaw, Huwag sasaksi sa di katotohanan, Igalang mo ang iyong ama at ang iyong ina; at, Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng iyong sarili.” (Mat 19:16-19)
CHALLENGE NG MGA SABADISTA:
"Sa Bagong Tipan, sinabi ni Jesus na kung sino man ang gustong maligtas at mabuhay nang walang hanggan, kailangan niyang sundin ang mga utos, ayon na rin sa mga nakasulat dito. Malinaw naman na ang tinutukoy ni Jesus na mga utos ay ang Sampung Utos, kasi binanggit niya mismo ang ilan sa mga ito doon sa mga talata 18-19: 'Huwag kang papatay', 'Huwag kang makiapid', 'Huwag kang magnanakaw', 'Huwag kang magsisinungaling bilang saksi', 'Igalang mo ang iyong ama at ina."
Sagot:
Sa unang tingin, parang tama naman ang paliwanag ng mga Sabadista tungkol diyan sa talata. Ang dating ng sinasabi nila sa ating mga Kristiyano ay ganito: 'Kung tunay kang Kristiyano at gusto mong maligtas at magkaroon ng buhay na walang hanggan, dapat mong sundin ang Sampung Utos!'
Pero huwag kang kabahan! Sila ang dapat kabahan, kasi ang sinasabi nila ay resulta lang ng maling pagkakaintindi sa talata. Kung titingnan lang natin ang buong sitwasyon (konteksto) at maipapaliwanag ito nang klaro sa kanila, sila ang kakabahan sa huli.
Kahit mukhang tama ang sinasabi nila, mali iyon kasi binabaluktot (o pinipilipit) nila ang totoong ibig sabihin at gustong iparating ni Hesus doon sa talata. Sa huli, ang katotohanan pa rin ang mananaig. Tuloy mo lang ang pagbasa.
Una, kailangang ipaintindi muna sa mga Sabadista na sinadya lang ni Jesus na sakyan o tugunan ang maling tanong ng mayaman na lalaki, para ipakita sa kanya kung saan siya nagkakamali.
Dahil mali nga ang tanong ng lalaki, binigyan siya ni Jesus ng sagot na akma doon sa mali niyang pag-iisip tungkol sa kung paano maliligtas. Mali yung tanong niya kasi ang dating ng tanong niya ay parang naniniwala siya na maliligtas siya sa pamamagitan ng paggawa ng mabuti (yung tinatawag na salvation by good works). Ang tanong niya kasi, 'Guro, ano ang mabuting bagay na gagawin ko upang ako'y magkaroon ng buhay na walang hanggan?' (verse 16).
Kahit 'yung mismong Seventh-day Adventist Bible Commentary ay nagsasabi rin na mali ang paniniwala (o akala) ng mayaman na lalaki tungkol sa kaligtasan dahil sa pagsunod sa utos.
Heto ang sabi ng Commentary tungkol sa tanong na iyon sa Mateo 19:16:
"Ano ang mabuting bagay?" Ipinapakita ng tanong na ito ang karaniwang paniniwala ng mga Pariseo tungkol sa pagiging matuwid sa pamamagitan ng gawa bilang paraan para makamit ang "buhay na walang hanggan."[1]
Kung ipipilit ng mga Sabadista na ayon sa Mateo 19:17, dapat sundin ang Sampung Utos para makamtan ang buhay na walang hanggan, ibig sabihin lang nito na ang turo nila ay katulad ng turo ng mga Pariseo. Ang mga Pariseo kasi ay nagtuturo na ang tao ay nagiging matuwid sa pamamagitan ng gawa ng kautusan, na taliwas sa turo ng Panginoon na ang tao ay nagiging matuwid sa pamamagitan ng pananampalataya (Gal. 3:11; Fil. 3:9) Sa ganitong paraan, ang mga Sabadista ay sumasangayon sa mga maling guro, tulad ng mga Pariseo, imbes na sumunod sa Panginoong Hesus. Nagbabala si Hesus laban sa mga Sabadista na naniniwala rin sa 'katuwiran ng mga eskriba at mga Fariseo'.
“Sapagka't sinasabi ko sa inyo, na kung hindi hihigit ang inyong katuwiran sa katuwiran ng mga eskriba at mga Fariseo, sa anomang paraan ay hindi kayo magsisipasok sa kaharian ng langit.” (Mat 5:20)
Iniisip ng mayamang binata na ang buhay na walang hanggan ay isang gantimpala, imbes na isang regalo o kaloob mula sa Diyos. Kaya, mali talaga ang kanyang tingin sa kaligtasan, gaya rin ng maraming Sabadista ngayon. Pero klaro sa turo ng Panginoon na ang kaligtasan ay isang kaloob, hindi isang gantimpala, tulad ng sinasabi sa Efeso 2:8-9:
"Dahil sa biyaya ng Dios, naligtas kayo nang sumampalataya kayo kay Cristo. Kaloob ito ng Dios, at hindi galing sa inyo. Hindi ito nakasalalay sa mabubuti ninyong gawa, para walang maipagmalaki ang sinuman." (Efeso 2:8-9 ASND)
ANO TALAGA ANG IBIG SABIHIN NG MATEO 19:16-19
Ngayon, naiintindihan na natin na mali ang tanong ng mayamang binata kay Panginoong Hesus. Para itama siya at para marealize niya na mali ang pagkakaintindi niya sa kaligtasan, sumagot si Jesus sa kanyang maling tanong. Nasabi na rin natin kanina na sinadya ni Jesus na sumagot nang ganoon para ipakita kung saan nagkamali ang binata. Dahil mali ang tanong ng binata, binigyan siya ni Jesus ng sagot na akma sa maling pag-iisip niya tungkol sa kung paano makamit ang kaligtasan. Ang sagot ni Jesus ay, “kung ibig mong pumasok sa buhay, ingatan mo ang mga utos.” Ganito sumagot si Jesus sa binata, hindi dahil naniniwala si Jesus na makukuha ang kaligtasan sa pamamagitan ng mabubuting gawa o dahil sa tingin niya ay kayang-kaya ng mayamang binata na sundin ang Sampung Utos nang walang mintis. Hindi iyon ang dahilan. Sa halip, dahil si Jesus ang nagbigay ng Sampung Utos kay Moises noon sa bundok ng Sinai, alam Niya kung ano talaga ang layunin at intensyon ng kautusang ito. Hindi layunin ng kautusan na ipakita na kayang gawing perpekto ng sinumang sumusunod dito ang kanilang pagsunod, kundi ibinigay ng Diyos ang kautusan para mas lalong makita na makasalanan ang tao habang sinusubukan nilang sundin ito.
"Walang taong mapapawalang-sala sa paningin ng Diyos sa pamamagitan ng pagsunod sa Kautusan, dahil ang gawain ng Kautusan ay ang ipamukha sa tao na siya'y nagkasala." (Mga Taga-Roma 3:20, Tagalog Popular Version)
"Kaya ang Kautusan na dapat sanaʼy magbibigay ng buhay ang siya pang nagdulot sa akin ng kamatayan." (Roma 7:10, Ang Salita ng Diyos)
"Ang lakas ng kasalanan ay nagmumula sa Kautusan." (1 Mga Taga-Corinto 15:56, Magandang Balita Biblia 2005)
"Sapagka't ang kautusan ay walang anomang pinasasakdal." (Heb 7:19,Tagalog Ang Biblia)
Kaya noong sinabi ni Jesus sa mayamang binata na "kung ibig mong pumasok sa buhay, ingatan mo ang mga utos," hindi ibig sabihin ni Jesus na ang isang tao ay maliligtas lang basta sumusunod sa sampung utos. Sa halip, ginamit Niya ang mga utos para pukawin ang konsensya ng mayamang binata na hindi niya kayang sundin ito nang tuluy-tuloy at walang pagkakamali para ipakita sa kanya na kailangan niyang magsisi dahil hindi niya kayang sundin ang mga ito nang perpekto. Napansin ni Jesus na sa isip ng mayamang binata ay gusto niyang sundin ang lahat ng kautusan sa Lumang Tipan nang walang kapintasan, base sa sinabi niyang, "Ang lahat ng mga bagay na ito ay ginanap ko: ano pa ang kulang sa akin? " (verse 20).
Sinabi ni Jesus na may kulang pa talaga sa kanya at hindi pa sapat ang pagsunod niya sa Sampung Utos.
“Sinabi sa kaniya ni Jesus, Kung ibig mong maging sakdal, humayo ka, ipagbili mo ang tinatangkilik mo, at ibigay mo sa mga dukha, at magkakaroon ka ng kayamanan sa langit: at pumarito ka, sumunod ka sa akin.” (Mat 19:21)
Sa pagkakataong ito, ipinakita ni Jesus sa mayamang binata na mali ang paniniwala niyang sapat na ang Sampung Utos para siya ay maligtas. Hindi rin tama ang akala niyang perpekto na ang pagsunod niya para makamit ang buhay na walang hanggan. Bukod pa rito, mali rin ang iniisip niyang nasusunod na niya ang lahat ng mga utos ng walang palya, isang pagkakamaling madalas ding ginagawa ng maraming Sabadista. Dapat itong ipaintindi nang mabuti sa mga Sabadista, na katulad ng mayamang binata, ay iniisip na ang pagsunod sa Sampung Utos ay sapat na para maligtas.
Katulad ng nangyari sa mayamang binata, dapat ding maintindihan ng mga Sabadista na ginamit ni Jesus ang Sampung Utos para ipakita sa binata na mali ang akala niyang ang pagsunod dito ang paraan para maligtas. Sa ganitong paraan, ipinahiwatig ni Jesus na kailangan ding aminin ng mga Sabadista na makasalanan sila at magsisi, dahil sa maling akala nilang kaya nilang sundin ang Sampung Utos nang tuluy-tuloy at walang mintis. Ang totoo, dinadaya lang nila ang sarili nila at binabalewala ang tunay na layunin ng Diyos kung bakit Niya ibinigay ang Sampung Utos—hindi para sundin ito nang perpekto kundi para ipakita sa kanila na sila ay makasalanan (Roma 3:20).
Kahit na naniniwala ang binata na sinusunod niya ang mga utos, sinabi ni Jesus na hindi sapat at kulang ang Sampung Utos para makamit ang kaligtasan. Hindi nakakapagtaka kung bakit tinawag ni Pablo ang Sampung Utos na "ministeryo ng kamatayan" at "ministeryo ng paghatol," dahil walang sinuman ang maliligtas sa pamamagitan ng pagsunod dito kundi kamatayan sa impiyerno (Gal. 3:11; Sant. 2:10).
Ang pinakamahalagang punto sa Mateo 19:16-19 ay para ipakita na ang kaligtasan ay hindi nakabase sa pagsunod sa kautusan. Sa halip, ang tunay na paraan para maligtas ay ang pananampalataya kay Panginoong Jesus na Siya lang ang nakasunod nang perpekto sa Sampung Utos para ibigay sa atin ang katuwiran na natamo Niya sa pamamagitan ng ating pananampalataya sa Kanya (Roma 5:19). Ang kaligtasang ito ay bukas pa rin para sa lahat ng ating mga kaibigang Sabadista hanggang ngayon na magsisi at bumalik kay Jesu-Cristo bilang kanilang sariling Panginoon at Tagapagligtas!
Sagot sa mga Objections ng mga Sabadista:
"Ang tanong ay ganito: masusunod mo ba talaga ang Sampung Utos kung wala kang totoong pagmamahal sa Diyos at sa iyong kapwa? Sa kuwento ng mayamang binata, kahit na sinunod niya ang Sampung Utos sa panlabas na anyo ayon sa tingin ng mga tao, sa mata ng Diyos ay may kulang pa rin. Ipinakita ni Jesus na ang binata ay kulang sa tunay na pag-ibig dahil hindi siya handang magsakripisyo para sa Diyos at sa kanyang kapwa. Ang pagsunod sa Sampung Utos ay hindi lang basta panlabas na gawa; dapat ito'y galing sa puso at sa tunay na pagmamahal. Ayon kay Jesus, ang dalawang pinakamahalagang utos ay ang pagmamahal sa Diyos at ang pagmamahal sa kapwa (Mateo 22:37-40). Kaya sa pananampalatayang Adventista, ang pagsunod ay hindi lang sa labas kundi may kasamang tunay na pagmamahal sa Diyos at sa kapwa—ito ang tunay na kahulugan ng Sampung Utos."
SAGOT:
Siyempre, walang saysay ang pagsunod sa sampung utos kung wala kang tunay na pagmamahal sa Diyos at sa iyong kapwa. Kaya nga, ayon kay Jesus, mas mahalagang utos ang pag-ibig sa Diyos at sa kapwa kaysa sa lahat ng utos, kasama na ang sampung utos.
"Guro, alin baga ang dakilang utos sa kautusan? At sinabi sa kaniya, Iibigin mo ang Panginoon mong Dios ng buong puso mo, at ng buong kaluluwa mo, at ng buong pagiisip mo. Ito ang dakila at pangunang utos. At ang pangalawang katulad ay ito, Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng iyong sarili. Sa dalawang utos na ito'y nauuwi ang buong kautusan, at ang mga propeta."(Mat 22:36-40 Tagalog AB)
Kaya, hindi itinuring ni Jesus ang sampung utos bilang "dakilang utos sa kautusan." Sa halip, ang pinagbabatayan ng sampung utos ay "itong dalawang utos" lamang:
1.) "Iibigin mo ang Panginoon mong Dios"
2.) "Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng iyong sarili"
Mas angkop ang pagkakasalin ng mga sumusunod na bersiyon ng Bibliya sa tunay na kahulugan ng pangungusap na "Sa dalawang utos na ito'y nauuwi ang buong kautusan."
"These two commandments sum up and upon them depend all the Law and the Prophets." (Matthew 22:40, Amplified Bible)
Good News Bible:
"The whole Law of Moses and the teachings of the prophets depend on these two commandments." (Mat 22:40, Good New Bible)
New English Translation:
"All the law and the prophets depend on these two commandments.” (Matthew 22:40, New English Translation)
Contemporary English Version:
"All the Law of Moses and the Books of the Prophets are based on these two commandments." (Mat 22:40, Contemporary English Version)
New Living Translation:
"The entire law and all the demands of the prophets are based on these two commandments.” (Matthew 22:40, New Living Translation)
New Living Translation:
"The entire law and all the demands of the prophets are based on these two commandments.” (Matthew 22:40, New Living Translation)
Holman Christian Standard Bible:
The Living Bible:
Sa madaling sabi, itong dalawang utos—pag-ibig sa Diyos at pag-ibig sa kapwa—ang mas mahalaga kaysa sa lahat, kumpara sa sampung utos. At ipinakita rin ni Jesus ang kahalagahan ng pagmamahal na ito kaysa sa sampung utos sa pamamagitan ng kanyang parabula tungkol sa Good Samaritan na mababasa sa Luke 10:30-37.
Ayon sa parabula ni Hesus, isang lalaking Judio ang binugbog at iniwang halos patay sa daan. Dumaan ang isang saserdote at isang Levita, parehong mga taong relihiyoso at mga tapat na sumusunod sa sampung utos na inaasahang tutulong, ngunit ni isa sa kanila ay hindi tumulong. Sa halip, lumayo sila sa biktima. Sa kanilang pag-iwas sa taong sugatan, maaaring iniisip nila na sila ay sumusunod sa mga batas na nagbabawal sa kanila na humawak sa isang taong maaaring patay o marumi, upang mapanatili ang kanilang kalinisan para sa kanilang tungkulin sa templo at hindi naman sila ang nanakit o pumatay sa taong binugbog kaya hindi nila nalabag ang ika-anim na utos na "Huwag kang papatay."
Sa kabaligtaran, ipinakita ng Mabuting Samaritano ang diwa ng tunay na pag-ibig at habag. Hindi siya nagpaapekto sa pagkakaiba ng lahi o sa mga panlabas na mga kautusan at ritwal. Ang kanyang pagmamahal ay aktibo, nagmamalasakit, at handang magsakripisyo para sa kapakanan ng iba. Ito ang mismong diwa ng bagong utos ni Jesus na ibinigay niya sa Juan 13:34-35:
"Isang bagong utos ang sa inyo'y ibinibigay ko, na kayo'y mangagibigan sa isa't isa: na kung paanong iniibig ko kayo, ay mangagibigan naman kayo sa isa't isa."
Itong "bagong utos" at siya din ang dalawang pinakamahalagang utos sa kautusan na nabanggit natin kanina. Tinatawag ng mga theologians ito na ang "universal law of love." Ito ay walang hanggan at masasabi nating kasintagal na rin ng pag-iral ng Diyos dahil nga ayon sa 1 Juan 4:8, "ang Diyos ay pag-ibig." Kaya mas nauna pa ito kaysa sa sampung utos na nagsimula lang isulat sa dalawang tapyas na bato pagkatapos lumaya ng mga Israelita mula sa pagkaalipin sa Egipto (Neh. 9:9-14; Eze. 20:10-12).
Kaya hindi dapat matakot ang mga Sabadista na kapag sinabi ng Biblia na inalis na ang sampung utos ay pwede nang pumatay, magnakaw, mangalunya at iba pa, dahil may ipinalit nang utos ni Cristo na naaayon sa bunga ng Espiritu na ang resulta ay pag-ibig na mula sa biyaya ng Diyos na batay sa pananampalatang hiwalay sa kautusan (Rom. 3:28; Gal. 5:22-23; 6:2). Kung ihahambing sa sampung utos ng lumang tipan, ang bagong tipan ay tinatawag sa Biblia na "ministeriong lalong marangal," isang "tipang lalong magaling," at "inilagda sa lalong mabubuting pangako" (Hebreo 8:6). Sana'y pag-isipan nang mabuti ng mga Sabadista kung bakit ganito ang paglalarawan sa bagong kasunduan. Kung ito ay mas dakila at mas mahusay, at nakasalalay pa sa mas mabubuting pangako, bakit kailangan pa ring bumalik sa literal na pagsunod sa sampung utos na may pagkukulang ayon sa lumang kasunduan na walang sinumang ginawang perpekto? Ang universal law of love na akma kahit saan, maging sa langit o sa lupa, ay iisang prinsipyo lang ng kautusan na umiiral ngayon at itinuturo sa mga Kristiyano sa Bagong Tipan ni Cristo, wala nang iba kundi ang pag-ibig. Dahil ang pag-ibig na ang nagtuturo kung paano iibigin ang kapwa dahil ang Banal na Espiritu na ang ating gabay dahil "Ang pag-ibig ay hindi gumagawa ng masama sa kanyang kapwa; kaya't ang pag-ibig ang siyang katuparan ng kautusan." (Roma 13:10)
References:
[1] Francis D. Nichol, Ed., The Seventh-Day Adventist Bible Commentary, (Review and Herald Publishing Association, 1980), 5:457. (Translation in Tagalog mine)
No comments:
Post a Comment