Ang artikulong ito tungkol sa “The Prophet’s Wrath” ay tumama talaga sa puso ko. Bakit? Kasi kitang-kita dito yung pattern ng reaksyon ni Ellen G. White (EGW) sa mga tumutuligsa sa kanyang mga “visions.” Ang tanong: kapag ba may kumontra sa kanya, nararanasan nila ang galit ng Diyos—o baka galit lang ng tao na nakabalot sa relihiyosong authority?
Sa blog na ito, titingnan natin ang ilang kwento mula sa history ng SDA, at susuriin ito gamit ang Biblia at kasaysayan ng SDA church.
Ang Pattern ng Pagtutol at Paghihiganti
Kapag may tumutuligsa kay EGW mula sa loob ng SDA church, madalas nagbabago ang tono niya: mula sa papuri → biglang pagkondena.
Example #1: Moses Hull (1862)
Isa siyang pioneer ng Adventism na nagsimulang magduda sa doktrina. Sinubukan pa siyang kausapin ng mag-asawang White. Pero nang hindi siya natinag, binantaan siya ni EGW:
“If you proceed in the way you have started, misery and woe are before you. God’s hand will arrest you… His wrath will not slumber.” [1]
Pero guess what? Hindi siya natakot. Umalis siya sa SDA dahil sabi niya, “outgrown na niya ito”—at namuhay siya ng mahaba, payapa, at walang dumating na hinulaan na kapahamakan.[2]
Tanong: kung totoong propesiya iyon, bakit hindi natupad? Sa New Covenant lens, parang Old Testament ang dating ng banta, pero kulang sa humility na ipinakita ni Cristo nang umiyak Siya para sa Jerusalem (Luke 19:41–44), imbes na magmalaki sa personal na galit.
Example #2: Charles Lee (1860s)
Nagdasal sila para kay C. Carlstedt, na may sakit. Sabi ni EGW, gagaling siya kasi nandoon ang “restoring power” ng Diyos. Pero ilang araw lang, namatay si Carlstedt.
Nang magpahayag ng duda si Lee, agad siyang sinabihan ni EGW na siya raw ay “under the influence of devils.” [3]
Hindi ba parang convenient na label yun? Imbis na sagutin ang duda sa pamamagitan ng Biblia, mabilis niyang ginamit ang “spiritual warfare rhetoric” para patahimikin ang kritiko. Pero ayon sa Deut. 18:22, kapag hindi natupad ang propesiya, hindi iyon galing sa Diyos.
Example #3: Snook & Brinkerhoff (1860s)
Noong 1861, pinuri ni EGW ang pamilya Snook, calling their home a “good home.”[4] Pero noong 1865, nang hindi nila matanggap ang kanyang visions at naglabas sila ng libro na pumupuna sa kanya, bigla silang tinawag na unconverted, walang prinsipyo, at naging “bitterest enemy” ng SDA.[5][6]
Kita niyo yung shift? From “good home” → “enemy of the church.”
Mga High-Profile na Kaso
D.M. Canright (1880s)
25 taon siyang SDA leader, pero nag-struggle sa konsensya niya. Sa isang liham noong 1880, binalaan siya ni EGW na magiging “Satan’s special agent” kung aalis siya.[9]
Pero after EGW’s death, inilathala ni Canright ang Life of Mrs. E.G. White (1919), exposing deception.[10] Hanggang ngayon, pinapaitim pa rin ng SDA ang pangalan niya. Pero tanong: kung kaya niyang magsinungaling, bakit ang daming specific details ang tumugma sa historical record?
A.T. Jones (1906)
Dati siyang “Lord’s messenger” ayon kay EGW, halos 200+ beses niya itong sinabi.[12] Pero nang magtanong si Jones tungkol sa credibility ng kanyang testimonies, bigla na lang siyang “weighed in the balance and found wanting.” [13] [14]
So… “messenger of the Lord” kapag agree, “apostate” kapag hindi. Ano ulit sabi ni Isaiah 1:18? “Come now, let us reason together.”
Albion Ballenger (1905)
Nag-aral siya ng book of Hebrews, at na-realize niya na hindi suportado ng Biblia ang SDA sanctuary doctrine. Sumulat siya kay EGW. Pero imbes na magbigay ng biblical defense, sinabi niya na si Ballenger ay pinamumunuan ng “Satanic agencies.” [15][16]
Irony? Namatay siyang faithful Christian, ayon mismo sa testimonya ng anak niya.[17]
Makikita mo ang pattern:
* Sumang-ayon ka kay EGW → faithful servant ka.
* Kumontra ka → “under devils” ka.
* Umalis ka → “doomed” ka na.
Ang Espiritu ng Diyos ang sumusulat ng batas sa ating puso (Jer. 31:33). Hindi ito nakasalalay sa isang modern-day prophet na gumamit ng takot para kontrolin ang katapatan ng tao. Kaya malinaw: ang galit ni EGW ay galit ng tao, hindi galit ng Diyos.
Conclusion
Mga kapatid, ang tunay na prophecy ay nagtatayo, hindi naninira (1 Cor. 14:3). Ang tunay na prophet ay nagtuturo pabalik kay Cristo, hindi humihingi ng blind loyalty sa kanyang sarili.
Kaya ang tanong para sa atin: pagharap natin sa Diyos, si Ellen White ba ang magiging tagapamagitan natin—o si Cristo lamang?
Kung nahihirapan ka magpasiya, tandaan: may kalayaan kay Cristo. Ang Kanyang biyaya ay hindi batay sa takot, kundi sa pag-ibig. “You will know the truth, and the truth will set you free” (John 8:32).
Notes
[1] Ellen G. White, Testimonies for the Church, vol. 1 (Mountain View, CA: Pacific Press, 1948), 430–43
[2] Moses Hull, “Why I Left Adventism,” Hope of Israel 1, no. 18 (September 7, 1864): 1.
[3] Charles Lee, Three Important Questions for Seventh-Day Adventists to Consider (Boston: Advent Christian Publication Society, 1876), 3.g
[4] Ellen G. White, An Appeal to the Youth (Battle Creek, MI: Seventh-day Adventist Publishing Association, 1864), 63–64.
[5] B.F. Snook and W.H. Brinkerhoff, The Visions of E.G. White Not of God (Marion, IA: Advent and Sabbath Advocate Office, 1866).
[6] Ellen G. White, Testimonies for the Church, vol. 2 (Mountain View, CA: Pacific Press, 1948), 625.
[7] E.W. Waters, “Letter to the Editor,” Hope of Israel 1, no. 22 (November 16, 1864): 1.
[8] Ellen G. White, Manuscript Releases, vol. 13 (Silver Spring, MD: Ellen G. White Estate, 1990), 346.
[9] Ellen G. White, Letter 1, 1880, in Notebook Leaflets from the Elmshaven Library (Washington, DC: Review and Herald, 1945), 73–75.
[10] D.M. Canright, Life of Mrs. E.G. White, Seventh-day Adventist Prophet: Her False Claims Refuted (Cincinnati, OH: Standard Publishing, 1919), 144.
[11] Ibid.
[12] Robert K. Wieland and Donald K. Short, 1888 Re-Examined (Leominster, MA: Eusey Press, 1987), 17.
[13] Ellen G. White, Letter, July 3, 1906, J-242-’06, Kress Collection (Silver Spring, MD: Ellen G. White Estate, 1906), 33.
[14] Ellen G. White, Loma Linda Messages (Loma Linda, CA: Loma Linda University Press, 1980), 276–277.
[15] Ellen G. White, Letter 329, 1905, in Selected Messages, vol. 1 (Washington, DC: Review and Herald, 1958), 161–162.
[16] Ellen G. White, Manuscript 59, 1905, Manuscript Release #760 (Silver Spring, MD: Ellen G. White Estate, 1980), 4.
[17] H.F. Brown, “Personal Testimony, December 5, 1984,” in Ellen G. White—The Myth and the Truth, by Asmund Kaspersen (Oslo: Self-published, 1999), chap. 6.
For more inquiries, contact us:
Email: formeradventist.ph@gmail.com
Website: formeradventistph.blogspot.com
Facebook: https://www.facebook.com/groups/formeradventistph
Phone: 09695143944
No comments:
Post a Comment