Isa sa mga nakakalungkot pero totoong obserbasyon sa maraming miyembro ng Seventh-day Adventist Church ay ang kakulangan sa personal Bible reading at pag-attend sa Sabbath School lessons. Bihira ang consistent na nagbabasa ng Bible sa sarili, at kahit sa Sabbath School — na supposedly ay foundational study time nila — konti ang umaattend, lalo na sa adult class. Bakit kaya ganito?
1. Dependency sa Tradisyonal na Katuruan
Maraming Sabadista ang nasanay na tanggapin na lang ang aral mula sa pulpito o mula sa kanilang Sabbath School quarterly. Hindi na sila nagtatanong, at bihira na rin mag-review kung tama ba ang tinuturo. Madalas kasi, ang final authority para sa kanila ay hindi talaga ang Bible, kundi ang sinulat ni Ellen G. White.
Dahil dito, hindi nila na-develop ang personal hunger for the Word of God, kundi naging dependent sa "commentary" ng propetisa ng kanilang iglesia.
2. Surface-Level Teaching
Isa pang dahilan ay ang surface-level lang na pagtuturo sa maraming local churches. Halos ulit-ulit na lang ang topics — tungkol sa Sabbath, health message, last days, at mark of the beast. Hindi masyadong tinatalakay ang mga malalalim na doktrina ng Bibliya tulad ng justification by faith, union with Christ, or the new covenant.
So dahil hindi na-stretch ang understanding nila, eventually nawawalan na rin sila ng gana. Nagiging parang obligation na lang ang pag-attend kaysa life-giving study.
3. Cultural Pressure, Not Gospel Motivation
Karamihan ay nasa church dahil sa family tradition or dahil sa takot sa "katapusan ng mundo." Hindi dahil talagang nauunawaan nila ang biyaya ng Diyos. Kaya hindi rin masigla ang devotion life. Wala yung deep love for Jesus na nagtutulak magbasa ng Bible.
Sabi ng Psalm 1:2,
“But his delight is in the law of the Lord, and on his law he meditates day and night.”
Kapag hindi ang delight sa Diyos ang ugat ng ating pananampalataya, mapapalitan ito ng pagiging routine lang o obligation.
4. Immaturity and Weak Foundation
Kapag ang isang tao ay hindi grounded sa Bible, madaling manghina ang pananampalataya. Kaya kapag may nakausap silang hindi Adventist na nagtatanong o nagcha-challenge sa beliefs nila, hindi sila makasagot. At dahil hindi nila kayang i-defend ang kanilang doktrina, nagiging defensive sila.
At dito na pumapasok ang nakakalungkot na ugali ng ilan — character assassination at ad hominem. Instead of discussing Scripture, sinisiraan na lang ang nagsasabi ng katotohanan.
Sabi sa Proverbs 18:13,
“He who answers before listening—this is folly and shame.”
Kapag mas pinipili natin ang pag-atake sa tao kaysa harapin ang katotohanan, hindi lang tayo nagiging immature, kundi nagsasara tayo sa tunay na pagkatuto.
5. Bankrupt na Pananampalataya
Kapag wala ka nang maipaliwanag at wala kang matibay na pundasyon, character attack ang nagiging “sandata.” Ibig sabihin nito, bankrupt na sa katotohanan, at lalong hindi bukas sa correction.
Sabi ng 2 Timothy 3:16,
“All Scripture is God-breathed and is useful for teaching, rebuking, correcting and training in righteousness.”
Pero kung hindi mo binubuksan ang Bible, paano mo mararanasan ang correction at training mula sa Diyos?
Final Words: Panawagan sa mga Sabadista
Hindi pa huli ang lahat. Kung isa kang Adventist na nakakabasa nito, hindi ka namin inaatake. Pinapaalalahanan lang namin na balikan mo ang tunay na Salita ng Diyos. Wag kang matakot tumingin sa Bibliya nang walang salamin ng tradisyon.
Basahin mo ang mga sulat ni Pablo, ang Book of Hebrews, ang buong Gospel, at unawain kung sino si Cristo at kung ano ang ginawa Niya para sa atin. Siya lang ang kailangan natin – hindi Sabbath keeping, hindi vegetarianism, at hindi writings ni Ellen G. White.
Kung gusto mong matuto pa ng malalim sa Bible at makilala si Cristo, bukas ang aming puso para tumulong sa’yo. Hindi para awayin ka, kundi para ibahagi ang tunay na kalayaan sa Ebanghelyo ng biyaya.
“Then you will know the truth, and the truth will set you free.” – John 8:32
.png)
No comments:
Post a Comment